خباثت‌ انسان‌ نماهایی که ظاهری هم‌چون فرزندان حضرت ‌آدم (علیه‌السلام) دارند، ولی باطن آن‌ها همانند ابلیس، پر از شیطنت و پستی و رذالت است، هنگامی مکشوف می‌شود که خود را برترین بندگان خدای عالم می‌دانند؛ تفکری غیر الهی که زاییده‌ی جهل و شرک و خرافه است. نمونه ذیل، بیان کننده‌ی تمام حرف‌ها و نوشته‌هاست.
از فرزندان محمد بن عبدالوهاب (موسس فرقه‌ی منحوس وهابیت) سوال شد: اگر کسی در حلقه‌ی امامت شما قرار نگیرد و به دولت شما اعتقاد نداشته باشد، آیا سرزمین آن‌ها سرزمین کفراست و آیا آنان کافر حربی محسوب می‌شوند؟ وارثان محمد بن عبدالوهاب در پاسخ به این سوال نوشتند: كسی‌كه دعوت توحیدی ما به او رسیده، ... و بر شرك به خدا و ترك واجبات اسلامی باقی مانده باشد، ما او را كافر می‌دانیم و با او می‌جنگیم و به سرزمین او و حتی به خانه‌اش حمله می‌كنیم و با هرکسی که جنگیدیم، دعوت ما به او رسیده است؛ این چیزی است که ما آن را تأیید و باور داریم.[1]
این فتوا گوشه‌ای از اعتقادات تکفیری‌هایی است که سال‌ها پیش با حمایت دولت انگلیس در شبه جزیره‌ی عربستان به وجود آمدند؛ همان‌هایی که در سرزمین نزول وحی، خود را به عنوان خادم الحرمین نامیدند، ولی در واقعیت خائن الحرمین الشریفین هستند.
این فتوا، سرآغاز جنگ‌هایی شد که در آن، چه بسیار جوانانی که کشته شدند و چه بسیار کودکانی که طعم شیرین بازی با پدر را نچشیدند و چه بسیار خانه‌هایی که ویران شدند و چه بسیار انسان‌هایی که بی‌گناه به خاک و خون کشیده شدند.
مقام معظم رهبری در دیدار با خانواده‌های محترم شهدای مدافع حرم فرمودند: این را بدانید که هر کدام از جوان‌های شما در هر جای سوریه و در هر جای عراق که به شهادت رسیدند، در مقام دفاع از حرم اهل‌بیت به شهادت رسیدند؛ فرق نمی‌کند کجای عراق و کجای سوریه باشد، چون جوان‌های شما در مقابل کسانی ایستادند که اگر آنها مسلّط می‌شدند می‌خواستند اثری از آثار اهل‌بیت را باقی نگذارند.[2]
دانشگاه شجاعت و شهامت حسینی که یادگار مکتب عاشوراست و معلمی هم‌چون ابوالفضل العباس (علیه‌السلام) دارد و در دل خود شاگردانی والامقام هم‌چون حاج قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و هزاران شهید خونین کفن را تربیت کرده، به فتوای مرجعیت و زعامت عالی‌قدر مسلمین امام خامنه‌ای (حفظه‌الله‌تعالی)، این‌بار وظیفه‌ی خود دانست تا سایه‌ی شوم دشمنی را از سر مردم دنیا کوتاه کند؛ دشمنی که نه شیعه را می‌شناخت و نه اهل سنت را از خود می‌دانست؛ فقط قصدش بر آن بود تا به اربابان خود در تلاویو  و لندن و واشنگتن خدمت کند و با نام دولت اسلامی، چهره‌ای ناپسند از پیامبر رحمت (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به دنیا معرفی کند.
از سویی اما عده‌ای قلیل همانند منافقان زمان رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با شبهه پراکنی، فضای جامعه را مسموم می‌کردند و با آه و ناله می‌گفتند که چرا باید جوانان ایرانی به جهاد و مبارزه با سرطانی به نام داعش رهسپار شوند و دلیل اعزام پاره‌های تن ملت به سوریه و عراق چه بود؟ آیا فقط وظیفه‌ی ایران اسلامی است که با داعش بجنگد؟
آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (حفظه‌الله‌تعالی) در پاسخ به این شبهه در جمع خانواده‌های مدافع حرم می‌فرمایند:
«امتیاز این شهدای شما این است که این‌ها رفتند با دشمنی مبارزه کردند که اگر این‌ها مبارزه نمی‌کردند، این دشمن می‌آمد داخل کشور، ... اگر جلویش گرفته نمی‌شد، ما باید این‌جا در کرمانشاه و همدان و بقیه‌ی استان‌ها با این‌ها می‌جنگیدیم و جلوی این‌ها را می‌گرفتیم؛ در واقع این شهدای عزیز ما، جان خودشان را در راه دفاع از کشور، ملت، دین، انقلاب اسلامی فدا کردند.»[3]
اما چه زیباست هنگامی‌که یاد می‌کنیم از کسانی‌که در غربت جان خود را در دفاع از حریم ملکوتی اهل‌بیت (علیهم‌السلام) تقدیم حضرت حق کردند. همان‌هایی که تمامی تعلقات دنیایی خود را رها کردند و عاشقانه و عالمانه به دیدار محبوب خود شتافتند. خدای مهربان در توصیف شهدای عزیز به پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ* يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ.[آل‌عمران/170و171] در حالی‌که خدا به آن‌چه از بخشش و احسان خود به آنان عطا کرده شادمانند و برای کسانی‌که از پی ایشانند و هنوز به آنان نپیوسته‌اند [و سرانجام به شرف شهادت نایل می‌شوند] شادی می‌کنند، که نه بیمی بر آنان است ونه اندوهگین می‌شوند* دلشادند به نعمت و فضل خدا و این که خداوند اجر اهل ایمان را هرگز ضایع نگذارد.»

تقدیم به ارواح طیبه‌ی شهدای مدافع حرم  

پی‌نوشت:
[1]. الدرر السنية في الأجوبة النجدية ، علماء نجد الأعلام، ج9 ، ص253، المحقق: عبدالرحمن بن محمد بن قاسم، الطبعة السادسة، 1417هـ/1996م، «سئل أبناء الشيخ محمد بن عبد الوهاب، رحمهم الله تعالى: من لم تشمله دائرة إمامتكم، ويتسم بسمة دولتكم، هل داره دار كفر وحرب على العموم؟...وأما من بلغته دعوتنا إلى توحيد الله، والعمل بفرائض الله، وأبى أن يدخل في ذلك، وأقام على الشرك بالله، وترك فرائض الإسلام، فهذا نكفره ونقاتله، ونشن عليه الغارة، بل بداره; وكل من قاتلناه فقد بلغته دعوتنا، بل الذي نتحقق ونعتقده...» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. گزیده‌ای از بیانات مقام معظم رهبری در دیدارهای خانواده‌های شهدای مدافع حرم در تاریخ 22 اسفند 1397.
[3]. دیدار رهبر انقلاب با جمعی از خانواده‌های شهدای مدافع حرم درتاریخ 11 مرداد 1394.

محمد جواد مهریار