محمد بن عبدالوهاب اقرار می‌کند که اله و رب دو کلمه‌ای هستند، مثل فقیر و مسکین که هر گاه به تنهایی بیان می‌شوند، معنای هر دو را دارند و هرگاه با هم بیایند، هر کدام معنای خود را دارد؛ یعنی هر گاه کلمه رب یا اله تنها بیاید معنای هر دو مراد است و هر گاه با هم ذکر شوند، هر کدام معنای خود را دارد.
ابن عبد الوهّاب نجدی، محمّد، الرسائل الشخصية، ص17.
مقاله: «مراد و معنای (لا اله الا الله) چیست؟»