متن مقاله
یکی از فرقه‌های گمراهی که زاییده فکر افراطی ابن تیمیه حرانی است، فرقه ضاله وهابیت است که در قرن دوازدهم، این گروه منحرف، به سرکردگی محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود تشکیل شده و باعث انشقاق و دو دستگی زیادی در جامعه اسلامی گشت، خشونت، غارت، تهمت کفر و ...، از دستاوردهای این فرقه است؛ با این وجود ایشان همواره در صدد هستند تا خود را منتسب به اهل سنت کرده و چنین  ادعا می‌کنند که اهل سنت ‌حقیقی ایشانند، و تنها این‌ها هستند که راه سلف را می‌روند؛ از این‌رو به خود لقب سلفیه می‌دهند، اما از ابتدای پیدایش تاکنون، وقتی علمای اسلام با چنین فرقه گمراهی روبرو شدند؛ خط ایشان را از جامعه اسلامی جدا کرده و حتی به آن‌ها اهل سنت هم نگفتند، بلکه نام وهابیت را بر این گروه منحرف قرار دادند، تا همگان بدانند که این گروه، منتسب به اهل سنت و مذاهب اربعه آن نیستند، شیوع این نام به حدی بوده که حتی در کتب متقدم خود وهابی‌ها نیز این نام مشاهده می‌شود. با این وجود، مفتیان عصر حاضر این گروه، وقتی انزوای اجتماعی خود را از جامعه اسلامی می‌بینند سعی دارند تا خود را منتسب به اهل سنت بدانند، از این‌رو از نامیدن خود به این نام نفرت دارند.
برای نمونه از ابن باز، مفتی اعظم این فرقه سوال شد که آیا شما وهابی هستید؟ وی در جواب گفت: «الوهابية يطلقها أعداء السلفية على أتباع الشيخ الإمام محمد بن عبد الوهاب بن سليمان بن علي التميمي الحنبلي.[1] وهابیت نامی است که دشمنان سلفیه بر تبعیت کنندگان محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان بن علی تمیمی حنبلی گذاشته‌اند.» وی در جایی دیگر در این باب می‌گوید: «لكن أعداؤه من الجهال أو الذين قلدوا الجهال أو قلدوا الأعداء، سموهم الوهابية.[2] اما دشمنان او (محمد بن عبدالوهاب) از انسان‌های جاهل و کسانی‌که از این جاهل‌ها تقلید می‌کنند یا کسانی‌که از دشمنان تقلید می‌کنند، این گروه را به نام وهابیت می‌نامند.» وهابی‌ها این‌گونه سعی در فرار از اسم خود دارند، در حالی‌که با مراجعه به منابع هم‌عصر ایشان در دوره اول، به خوبی می‌توان دریافت که این نام برای ایشان رایج بوده و حتی خودشان هم همین نام‌گذاری را پذیرفته بودند؛ برای نمونه در کتاب الدرر السنیة فی اجوبة النجدیة آمده است: «وقلتم هذا دين الوهابية، ونعم هو ديننا بحمد الله.[3] شما می‌گویید که این دین وهابیت است و ما می‌گوییم: بله شکر خدا این دین ما است.» در جایی دیگر از این کتاب آورده شده است: «أنهم يعلمون أنا نبغضهم، وأنا على طريقة الوهابية.[4] مخالفین ما بدانند که ما بغض ایشان را داریم و ما بر راه و طریق وهابیت هستیم.»

پی‌نوشت:

[1]. بن باز، عبدالعزیز، فتاوى نور على الدرب، ج3، ص148، تحقیق:محمد بن سعد الشويعر، بی تا، بی نا
[2]. بن باز، عبدالعزیز، فتاوى نور على الدرب، ج3، ص145، تحقیق:محمد بن سعد الشويعر، بی تا، بی نا
[3]. علماء نجد، الدرر السنية في الأجوبة النجدية، ج12، ص267، تحقیق: عبدالرحمن بن محمد بن قاسم، چاپ ششم، 1417ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. علماء نجد، الدرر السنية في الأجوبة النجدية، ج8، ص433، تحقیق: عبدالرحمن بن محمد بن قاسم، چاپ ششم، 1417ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

نویسنده: علی اکبر لطفی