نووی می‌گوید: زائر روبروی قبر مطهر پیامبر ایستاده، و به حق ایشان توسل کند و از آن حضرت بخواهد که نزد خداوند شفاعتش را انجام دهد؛ این مسئله، مسئله‌ای مرسوم بین صحابه بوده است؛ چنان‌که ماوردی و سایر علمای ما نقل کرده‌اند که شخصی نزد قبر پیامبر شرفیاب شد، و به ایشان سلام می‌دهد و با استناد به آیه 64 سوره نساء، با اعتراف به گناهانش، پیامبر را شفیع خود نزد خداوند قرار می‌دهد و شعری در این زمینه می‌خواند.
المجموع، نووی، ج8، ص256.
مقاله: «مشروعیت توسل و استحباب زیارت قبر صالحان»