هر فردی که در اجتماع زندگی می کند در پی استقلال است تا بدین وسیله رای و نظر خود را اعلام کند و همواره کسانی که وابسته به دیگری هستند انسانهایی ضعیف و بدون تمییز معرفی می شوند تا جایی که در اجتماع با نگاه خاصی به این عده می نگرند و از جمله این عده پیروان فرقه صوفیه گنابادی اصطلاحی است که در تصمیم گیری های خود (خصوصا سیاسی) بالاستقلال از خود رایی ندارند و تابع محض و غلام حلقه به گوش به ظاهر قطب هستند و برای تصمیم گیری از خود نظری ندارند.  و اگر اشکال شود که اینان هم همانند بقیه احزاب نگاهی به بالا دست و رهبران خود دارند گفته می شود اگر رهبران ایشان همانند دیگر احزاب در چهار چوب قوانین حزب یا گروه خود حرکت کنند ایرادی به آنها وارد نیست چرا که در زمینه تخصص خود گام برداشته اند و هرجی بر ایشان نیست اما این فرقه ساده  و منحرف اقدام به کارهایی میکنند که نه تنها در تخصص ایشان نیست بلکه آن کاری را که در تخصص شان است را هم به درستی انجام نداده و در آن نیز سرشکسته و ناموفق هستند و این در حالی است که خود را عالم و دانا در طرق مختلف معرفی می کنند و این خود مایه تمسخر ایشان از سوی منتقدان است.  
شاید صوفیه گنابادیه این امر را نقطه قوت برای خود بدانند و در توجیه آن را اطاعت از قطب بدانند اما جای سوال است که اگر قطب شما می توانست درست تصمیم بگیرد چرا در انتخابات 1388 کسی را انتخاب کرد که تعداد آراء وی از آراء باطله کمتر بود؟
به راستی کسی که این چنین تصمیم می گیرد را باید در راس امور خود قرار داد و هر چه را که اراده کرد باید اجرا کرد؟ اگر دراویش اجازه داشتند کمی فکر کنند و جو حاکم بر آنان این قدر خفقان و تحجر نداشت شاید به فکر راه چاره ای برای خود می افتادند تا مضحکه عام و خاص نشوند.
راستی این فرقه که در پی پرورش روحی مریدان خود است و قطب خود را (نعوذ بالله)  جانشین امام زمان می داند، چرا باید در امور سیاسی از سیاسیون نظام کسب تکلیف کند؟ و چرا تا به حال فکر نکرده اند که قطب شما فقط برای انتخابات ریاست جمهوری احساس تکلیف می کند و حال آنکه اگر قرار است کسی در امور سیاسی دخالت داشته باشد باید در تمام مراحل سیاست وارد شود و در تمامی مراحل اقدام نماید یا ایراد بیانیه نماید. شاید هم بحث ریاست جمهوری آش داغ و لذیذی است که هر کس در طمع چشیدن آن می افتد و اگر هم نتواند آن را بچشد، ولی سعی در چشیدن آن می کند؟
راستی مگر یوم الله 22 بهمن و روز قدس و دیگر ایام سیاسی کشور جزو امور سیاسی نیستند که تمام آحاد ملت در آن شرکت می کنند ولی قطب اعظم که خود را نماینده خدا می داند از شرکت در آن سر باز می زند و حتی بیانیه ای درباره شرکت مریدان خود در این دست مراسمات صادر نمی کند؟ یا شاید هم ایشان مخالف شرکت در این مراسمات است و خود را تا جایی موظف در امور کشور می دانند که بتوانند از آن استفاده ببرد و یا اینکه اصلا ایشان با اصل نظام رابطه خوبی ندارند و ابا کردن از شرکت در این مراسمات را نشانه اعتراض به نظام اعلام می دارد که البته با این کار خود را در ردیف معاندان نظام قرار می دهد و در این صورت تکلیف وی و پیروان او مشخص است.
به هر حال تا آنجا که دیده شده و از رفتار سیاسی صوفیه گنابادیه بر می آید ایشان از جانب خود حق رای نداشته و چشم به اوامر بالا دست خود (که البته بینش سیاسی ایشان کمتر از آراء باطله است) دارند تازه این مساله در امور دنیوی و مادی است که چنین افتضاحی به بار آمده، اما وای به حال ایشان در امور معنوی و روحی که دارای ویژگی ها و پیچیدگی هایی است که از عهده هر کسی بر نمی آید و بیچاره دراویش که عنان روح خود را در اختیار کسانی قرار داده اند که از کمترین بینشی در امور دنیا ذلیلند تا چه رسد به امور اخروی.
 ولی امور معنوی چون جنیه  فردی دارد و پنهان، تا به حال آن چنان که باید صدای آن در نیامده. هر چند نتیجه آن هر از چند گاهی به صدا در می آید و نشان از مقامات والای ایشان دارد از جمله مقامات والای شیخ گراشی و اعجارات ایشان بسیار گفته شده است را می توانید بنگرید و توجیهات حضرت به اصطلاح قطب که ایشان دچار فراموشی شده اند و عظمت این اعجاز که موجب برکناری و عزل شیخ گراشی شد. به راستی کسی که فاقد شیء است میتواند معطی شیء باشد؟ کسی که خود در آتش هوس می سوزد می تواند مردم را از این دام برهاند؟
و دیگر آنکه مقام قطب آنقدر والاست که مجاز نمازش را که مستقیم از جانب خود انتخاب می شود را نشناخته و او را در مقام دستگیری قرار داده؟
این چه قوانینی است که برای خود تراشیده و این چه مقامات جعلی است که از آن دم میزنید؟
آیا وقت آن نرسیده که در درگاه خدا توبه کرده و به گناهان خود اعتراف کنید تا مردم ساده را به گمراهی نکشانید؟
   
و تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل ...