نزد متوکل از امام هادی (علیه‌السلام) سعایت کردند و گفتند که در منزل او اسلحه و نوشته‌ها و اشیاء دیگری است که از شیعیان او رسیده و برای به دست گرفتن حکومت، قصد شورش دارد، متوکل عده‌ای را ناگهان به منزل ایشان فرستاد و آنان شبانه به خانه‌ی امام هجوم بردند، ولی هر چه جستجو کردند، چیزی به دست نیاوردند. آن‌گاه آن حضرت را در حالیکه مشغول خواندن قرآن بود، به مجلس شراب متوکل بردند. متوکل بی‌اختیار حضرت را احترام کرد و در کنار خود نشانید و جام شرابی را که در دست داشت، به آن حضرت تعارف کرد؛ امام سوگند یاد کرد که گوشت و خون من با چنین چیزی آمیخته نشده است، مرا معذور بدار! او دست برداشت و گفت: پس شعری برای من بخوان! امام فرمود: من شعر کم از بر دارم. گفت: باید بخوانی، آن قدر اصرار کرد که حضرت این ابیات را در آن مجلس خواند؛
متوکل از شنیدن این اشعار به شدت گریست، به طوری‌که اشک چشمش، ریشش را تر کرد و امام را با احترام به منزل خود باز گردانید.
نورالأبصار، شبلنجی، ص336.
مقاله: «تأثیر امام هادی بر خلیفه در حال شرابخواری»