ابوالحسن، علی عسکری در علم و سخاوت، وارث پدرش بود؛ عربی از عرب‌های کوفه پیش ایشان آمد و گفت: من از چنگ زدگان به ولایت جد تو هستم و دِین سنگینی به دوش می‌کشم که حمل آن بر من سنگینی می‌کند و برای ادای آن، جز تو کسی را قصد نکرده‌ام. امام فرمود: قرضت چقدر است؟ گفت: ده‌هزار درهم. امام هادی (علیه‌السلام) ادای دین او را به عهده گرفت و سپس به همین مبلغ ورقه‌ای نوشت و خود را بدهکار آن اعرابی ساخت، و به او اجازه داد در مجلس عمومی، از ایشان مطالبه کند و در استیفای آن سخت‌گیری از خود نشان دهد. آن شخص این کار را کرد و حضرت از او سه روز مهلت خواست، این خبر به اطلاع متوکل رسید و دستور داد سی‌هزار درهم به آن حضرت بپردازند و همین که آن وجه به دست حضرت رسید، همه‌ی آن را به اعرابی داد. و او گفت: یابن رسول الله! من ده هزار بیشتر بدهکار نیستم، همین مبلغ برای من کافی است و بقیه برای شما باشد، ولی حضرت نپذیرفت و اجازه نداد از آن سی‌هزار درهم، چیزی به او برگرداند، اعرابی برگشت در حالی‌که می‌گفت: «اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ»
الصواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، ص561.
مقاله: «کرامات امام هادی (علیه‌السلام) و حکایات ایشان در کتب اهل سنت»