ابن‌ حجر عسقلانی می‌نويسد: «برخی از محققين در مورد كلام رسول خدا كه فرموده: «بار سفر بسته نمی‌شود، جز به سه مسجد»، گفته­‌اند مستثنی‌منه محذوف است و ما مستثنی منه را يا عام در نظر می‌گيريم كه معنای حديث اين می‌شود كه به هيچ مكانی و برای هيچ كاری جز برای اين سه مسجد، بار سفر نبايد بست، و يا اين‌كه مستثنی‌منه اخص از اين است؛ راهی برای انتخاب مورد اول نيست؛ زيرا منجر به بسته شدن باب سفر برای تجارت و صله رحم و طلب علم و غير آن می‌گردد. پس مورد دوم (معنای اخص) متعيّن است و اولی اين است كه ما چيزی را در تقدير بگيريم كه بيشترين مناسبت را داشته باشد و آن اين است كه بار سفر به هيچ مسجدی، جز اين سه مسجد برای نماز خواندن در آن بسته نمی‌شود. بنابراين نظر كسی‌كه بار سفر بستن برای زيارت قبر پيامبر و ديگر صالحين را منع می‌كند، درست نیست.»
سُبكی می‌گويد: «مقصود اين است كه در زمين، بقعه‌­ای غير از اين سه منطقه نيست كه فضيلت ذاتی داشته باشد تا بار سفر به قصد آن انجام شود،‌ بلكه سفر به قصد زيارت و يا جهاد و امثال آن، باید از امور پسنديده و مباح باشد. اين مسئله برای برخی مشتبه شده است و گمان كرده­‌اند كه بار سفر بستن برای زيارت در غير اين سه مورد از موارد ممنوع است، و اين اشتباه است؛ زيرا استثنا بايد از جنس مستثنی‌منه باشد. پس معنای حديث اين است كه بار سفر به مسجدی از مساجد و مكانی از مكان‌ها، به قصد خود آن مكان، بسته نمی‌شود، جز در سه موردی كه ذكر شد و بار سفر بستن برای زيارت يا طلب علم، به جهت آن مكان نيست، بلكه به جهت شخصی است كه در آن مكان هست و خدا داناتر است.»
فتح الباری، ابن حجر، ج3، ص 66.
مقاله: «فهم غیردقيق از معنای حديث»