ابن‌عماد حنبلی در شذرات الذهب می‌نویسد: «ظهیر الدین اردبیلی حنفی مشهور به قاضی زاده؛ ... عالم کامل و صاحب سخن و وقار و هیبت و فصاحت، و با علوم مخصوصاً انشا و شعر آشنایی داشت و خطش نیکو بود؛ ... وی قصد بر ظاهر کردن شعار رافضه و اعتقاد امامیه بر منبر داشت تا این‌که گفت ستایش کردن از صحابه بر روی منبر واجب نیست و نگفتن آن به خطبه (نمازجمعه) صدمه‌ای نمی‌زند؛ پس ظهیرالدین را گرفتند، و سر او را قطع کرده و بر درب زویله قاهره آویزان کردند.»
شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ابن عماد حنبلی، ج10، ص240.
اگر کسی بگوید ستایش کردن از صحابه بر روی منبر واجب نیست و نگفتن آن به خطبه (نمازجمعه) صدمه‌ای نمی‌زند، حکم به قتلش می‌دادند.
مقاله: «قتل فتوادهنده عدم وجوب مدح صحابه در خطبه نمازجمعه»