یک فرد برای اینکه مسیحی شناخته شود باید به یک سری از عقاید ملتزم باشد، به عنوان مثال او باید به آموزه‌ی فدا و نجات با صلیب معتقد بوده و به تفسیر رایج از تثلیث مقدس پایبند باشد و اگر این موارد را قبول نداشته باشد و یا تفسیری غیر از تفسیر مورد قبول کلیسا را داشته باشد، در زمره‌ی مسیحیان محسوب نشده و مرتد اعلام می‌شود. البته در شرایط فعلی و در جوامع سکولار، کلیسا قدرتی برای اجرای احکام ارتداد ندارد، اما در قرون وسطی و در جنگ‌های سی‌ساله میان کاتولیک‌ها و پیروان کلیسای پروتستان عده‌ی زیادی به دلیل همین اختلافات اعتقادی به شیوه‌های بسیار وحشتناکی چون سوزاندن، اره شدن و یا پوست‌کندن به قتل رسیدند‌، به عنوان مثال «ویلیام سروتوس» پزشک و کشیش بلژیکی در قرن 16میلادی توسط پیروان «کالون» بدلیل مخالفت با تثلیث زنده در آتش سوزانده شد.[1]  کسانی همچون شاهدان‌یهوه که معتقد به یک خدا به نام «یهوه» یا همان خدای عهدعتیق هستند، از نگاه سایر مسیحیان مرتد بوده و فرقه‌ای انحرافی و باطل به شمار می‌آیند، عهدجدید برخی از گناهان اعتقادی مانند کفر به روح‌القدس را قابل بخشش نمی‌داند.
«از اینرو شما را می‌گویم هر نوع گناه و كفر از انسان آمرزیده می‌شود لیكن كفر به روح‌القدس از انسان عفو نخواهد شد. و هر كه بر خلاف پسر انسان سخنی گوید‌‌ آمرزیده شود، اما كسی كه برخلاف روح‌القدس گوید در این عالم و در عالم آینده‌ هرگز آمرزیده نخواهد شد.»( متی 12 : 32-31)
پی‌نوشت:
[1] کاشانی، محمد، مسیحیت‌شناسی تحلیلی، ص 121