صحابه‌ای هم بودند که گریه بر رسول الله و توسل بر رسول الله را هم داشتند: «داود بن ابی صالح می‌گوید: روزی مروان شخصی را دید که پیشانی‌اش را بر قبر مطهر گذاشته است، مروان گفت آیا می‌دانی چه می‌کنی؟ او سرش را بلند کرد، مروان متحیر شد که این شخص صحابه بزرگ و جلیل القدر به نام ابوایوب انصاری است و در جواب او فرمود: بلی! می‌دانم: من نزد رسول خدا آمده‌ام، نه نزد سنگ؛ زیرا از رسول خدا شنیدم، هرگاه اهل دین، والی و حاکم دین بود، بر دین گریه مکن؛ اما زمانی که نااهلان والی دین شدند، بر دین خود گریه کنید.» 
«عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِي صَالِحٍ، قَالَ: أَقْبَلَ مَرْوَانُ يَوْمًا فَوَجَدَ رَجُلًا وَاضِعًا وَجْهَهُ عَلَى الْقَبْرِ، فَأَخَذَ بِرَقَبَتِهِ وَقَالَ: أَتَدْرِي مَا تَصْنَعُ؟ قَالَ: نَعَمْ، فَأَقْبَلَ عَلَيْهِ فَإِذَا هُوَ أَبُو أَيُّوبَ الْأَنْصَارِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، فَقَالَ: جِئْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَلَمْ آتِ الْحَجَرَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: «لَا تَبْكُوا عَلَى الدِّينِ إِذَا وَلِيَهُ أَهْلُهُ، وَلَكِنِ ابْكُوا عَلَيْهِ إِذَا وَلِيَهُ غَيْرُ أَهْلِهِ»»
(الحاكم النيشابوري، ابو عبدالله محمد بن عبدالله (متوفای 405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، دار الكتب العلمية، بيروت الطبعة، ج4، ص560)
مقاله: «توسل مساوی با شرک نیست»
این تصویر می‌تواند برای موضوع «گریه بر رسول الله و توسل بر رسول الله» مورد استفاده قرار بگیرد.