در منابع روایی اهل سنت به‌صورت متواتر آمده است که حسن و حسین (علیهم‌السلام)، آقای جوانان بهشت هستند. فحوای این حدیث دلالت دارد بر این‌که هر کس با جوانان بهشت عداوت داشته باشد، جهنمی است؛ یزید از جمله افرادی است که امام حسین سرور جوانان بهشت را به شهادت رساند، بنابراین قطعاً جهنمی است و هر شخصی که از کردار یزید تبری نجوید، قطعاً جهنمی است؛ با این اوصاف ابن تیمیه در رابطه با یزید می‌گوید:
«یزید دستور به قتل امام حسین نداد، بلکه هدف یزید این بود که امام حسین را اکرام و تعظیم کند، اما حسین از بیعتش سر باز زد و ولایت یزید را نپذیرفت و بر ضد او قیام کرد. مردم عراق راه را بر او بستند، در این هنگام حسین خواست برای رهایی از آنان به‌سوی یزید پناهنده شود، ولی مردم عراق او را کشتند. وقتی خبر کشتن حسین به یزید رسید، ناراحت شد و بر شهادت حسین گریست.»
«أَنَّ يَزِيدَ لَمْ يَأْمُرْ بِقَتْلِ الْحُسَيْنِ، وَلَا كَانَ لَهُ غَرَضٌ فِي ذَلِكَ، بَلْ كَانَ يَخْتَارُ أَنْ يُكْرِمَهُ وَيُعَظِّمَهُ»
ابن تیمیه، منهاج السنة النبوية في نقض كلام الشيعة القدرية، تحقيق: محمد رشاد سالم، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، چاپ اوّل، 1406 ق، ج4، ص557.
مقاله: «ابن تیمیه جهنمی یا بهشتی!»
این عکس برای «دفاع ابن‌تیمیه از یزید ملعون، قاتل اصلی امام حسین (علیه السّلام)» می‌توان مورد استفاده قرار بگیرد.