دشمنى با اميرمؤمنان (عليه‌السلام) و سبّ آن حضرت توسط بسیاری از صحابه، از چيزهايى است كه هيچ شک وترديدى در آن وجود ندارد. حتى ابن تيميه حرانى نيز به اين مطلب اعتراف كرده است: او در کتاب منهاج السنه گفته است:«...ولم يكن كذلك علي، فَان كثيرا من الصحابة والتابعین كانوا يبغضونه ويسبونه ويقاتلونه؛ اما درباره على اين چنين نبود؛ زيرا بسيارى از صحابه و تابعين بغض على را در دل داشتند، او را سبّ مى‌كردند و با او مى‌جنگيدند.» وی در جاى ديگر در مقام قياس بين مخالفان اميرمؤمنان (عليه‌السلام) و مخالفان عثمان مى‌گويد:
«فمعلوم أن الذين قَاتلوه ولعنوه وذموه من الصحابة والتابعين وغيرهم هم أعلم ودين من الذين يتولونه و يلعنون عثمان.»
پس روشن است، كسانى از صحابه و تابعين و ديگرانى كه با على جنگيدند، او را لعن كردند، از او بدگويى كردند، آن‌ها عالم‌تر و متدين‌تر از كسانى بودند كه على را دوست داشتند و عثمان را لعن مى‌كردند.
ابن تيميه حراني حنبلي، منهاج السنة النبوية، ج5، ص10، تحقيق: محمد رشاد سالم، ناشر: مؤسسة قرطبة، چاپ اول، 1406هـ.
مقاله: «توهین به حضرت علی، همان توهین به پیامبر است...»
این عکس برای «اعتراف ابن تیمیه به بغض و سب امیرالمؤمنین توسط صحابه و حکم به متدین بودن لعن کنندگان حضرت» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.