عبودیت و بندگی سزاوار انسان و پرستش مخصوص ذات خداوندی است و به جز او هیچ‌کس لایق این مقام نیست، تا جایی که خداوند اشرف مخلوقاتش را انسان باشد. جنیان را جز به هدف بندگی و معبود بودن نیافریده است: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ.[ذاریات/56] و جن و انس را نيافريدم مگر براى آن‌كه مرا عبادت كنند.»
یکی از اشتباهات فاحش وهابیت نسبت به شیعیان، تصور باطل ایشان از رفتن مؤمنین بر سر مزار و قبور امامان و دیگر بزرگان و حتی امواتشان است که فکر می‌کنند شیعیان مزارها و اموات آرمیده در آن را می‌پرستند.
زرقاوی فرمانده پیشین شاخه نظامی وهابیان در عراق، تشیع را مذهبی جدا از اسلام دانسته و شیعیان را با عناوینی هم‌چون افعی، عقرب‌های حیله‌گر، کافر، دشمن حیله‌گر و شرور معرفی کرده و به اتهام پرستش قبرها، طواف در اطراف قبور ائمه و... مشرک دانسته و دستور قتل آنان را صادر کرد.[1]
آنان با این ذهنیت، حکم به شرک شیعیان داده و آنان را مهدور الدم می‌دانند و مسلمان‌کشی به راه می‌اندازند.

پی‌نوشت:

[1]. نجم الدین طبسی، شناخت وهابیت، قم مجتمع ناشران، ص377، به نقل از سایت بازتاب مورخ 8/3/1384