ابن‌تیمیه به احادیث احمد بن حنبل در کتاب «المسند» زیاد احتجاج می‌کند، ولی هنگامی‌که مشاهده می‌کند، شیعه امامیه به برخی از احادیث آن احتجاج کرده می‌گوید: «گاهی امام احمد و اسحاق و دیگران احادیثی را نقل می‌کنند که نزد خودشان ضعیف است.» و در جایی دیگر می‌گوید: «هر چه را که احمد در مسند و غیر مسند نقل کرده نزدش حجّت نیست.» و نیز می‌گوید: «مجرّد روایات احمد موجب نمی‌شود که حدیث صحیح بوده و عمل به آن واجب باشد.» «وَبِتَقْدِيرِ أَنْ يَكُونَ أَحْمَدُ رَوَى الْحَدِيثَ فَمُجَرَّدُ (رِوَايَةِ) أَحْمَدَ لَا تُوجِبُ أَنْ يَكُونَ صَحِيحًا يَجِبُ الْعَمَلُ بِهِ» در نتیجه باید گفت: آن‌چه موافق با هوای نفس ابن‌تیمیه است حجّت بوده و آن‌چه که مخالف با هوای نفس اوست، ضعیف یا جعلی است. منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه حرّانی، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، ج 7، ص 400. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/28049