ابن عاشور یکی از عالمان و مفسران مالکی معاصر تونس در تفسیر «التحریر و التنویر» آورده است: «وَكَانَتْ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا أَرَادَتْ أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهَا أَحَدٌ الْحِجَابَ أَرْضَعَتْهُ، تَأَوَّلَتْ ذَلِكَ مِنْ إِذْنِ النَّبِيءِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِسَهْلَةَ زَوْجِ أَبِي حُذَيْفَةَ، وَهُوَ رَأْيٌ لَمْ يُوَافِقْهَا عَلَيْهِ أُمَّهَاتُ الْمُؤْمِنِينَ، وَأَبَيْنَ أَنْ يَدْخُلَ أَحَدٌ عَلَيْهِنَّ بِذَلِكَ، وَقَالَ بِهِ اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ، بِإِعْمَالِ رَضَاعِ الْكَبِيرِ. وَقَدْ رَجَعَ عَنْهُ أَبُو مُوسَى الْأَشْعَرِيُّ بَعْدَ أَنْ أَفْتَى بِهِ.» «عایشه هر وقت مى‌خواست شخصى وارد حریم او شود، به او شير مى‌داد، و آن را از اذن پیامبر اکرم به سهله برداشت کرده بود، و باقی همسران پیامبر در این رأی با او موافق نبودند.» در حالی‌که رضاع کبیر به هر صورتی انجام شود (چه مباشرتاً صورت گیرد، و چه شیر دوشیده شود و غیر مباشر فرد بزرگسال شیر را بنوشد)، توسط عایشه که فرزندی نداشته و بنابراین شیری ندارد که رضاع توسط او صورت گیرد. پس این نسبت به عایشه، نسبت درست و دقیقی نیست. التحرير والتنوير، ابن عاشور، ج4، ص297. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/28029