پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سرزمینى که بیش از نیم قرن در اشغال رژیم غاصب صهیونیستی است، از دیرباز قبله‌ی بهائیان محسوب شده و سال‌هاست که مرکزیت جهانى بهائیت در آن قرار دارد. اما در حالی که بهائیان درصدد انکار روابط خود با رژیم غاصب صهیونیستی هستند و تلاقی این دو غدّه‌ی سرطانی را در فلسطین اتفاقی معرفی می‌کنند، لازم است بدانیم که حتی پیش از تأسیس رژیم صهیونیستی، روابط نزدیکی میان بهائیت و صهیونیست‌ها برقرار بوده است.
همچنان که شوقی افندی در 14 جولای 1947 میلادی (یعنی چند ماه پیش از اعلام تشکیل دولت صهیونیستی در 14 مه 1948 م) طی نامه‌ای، از تشکیل دولت صهیونیستی در فلسطین استقبال کرده و در نامه‌ی خود به سازمان ملل آورده است: «تنها یهودیان هستند که علاقه آن‌ها نسبت به فلسطین تا اندازه‌ای قابل قیاس با علاقه بهائیان به این کشور است؛ زیرا که در اورشلیم بقایای معبد مقدسشان قرار داشته و در تاریخ قدیم، آن شهر مرکز مؤسسات مذهبی و سیاسی آنان بوده است».[1] بنابراین، چگونه می‌توان زمینه‌سازی رهبران بهائی برای تشکیل رژیم غاصب صهیونیستی را نادیده گرفت و ادعای استقلال بهائیت در اسرائیل را مطرح نمود؟!

پی‌نوشت:
[1]. بهرام افراسیابی، تاریخ جامع بهائیت، بی‌جا: نشر مهرفام، چاپ دهم، 1382 ش ص 560؛ ماهنامه‌ی زمانه، شماره: 61، ص 29؛  مجله‌ی اخبار امری، آبان 1326، ص 130.