متن مقاله
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب (پیشوای وهابیت) با رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. برای این منظور، کافی است، تنها نیم‌نگاهی به موضع‌گیری‌ها و عملکرد و اعتقادات او در طول زندگیش داشته باشیم. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب درباره سفر برای زیارت می‌گوید: «زیارت پیامبر مستحب است، ولی باید سفر برای زیارت مسجد و نمازگزاردن در آن‌جا انجام گیرد، نه به قصد زیارت باشد.»[1]

زینی دحلان می‌نویسد: «از جمله کارهای زشت محمد بن عبدالوهاب این بود که مردم را از زیارت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) منع کرد؛ عده‌‎ای از مردم احسا عازم زیارت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شدند، شیخ محمد از این امر با خبر شد و چون عبور آن مردم از درعیه (مقر محمد بن عبدالوهاب) بود، در آن‌جا جلوی آن‌ها را گرفتند و به دستور وی، ریش همه‌ی آن‌ها را تراشیدند و در فاصله‌ی درعیه تا احسا، آن‌ها را وارونه سوار مرکب‌هایشان کردند و به شهرشان برگرداندند.»[2]

اما در مقابل این دشمنی محمد بن عبدالوهاب می‌بینیم که روایات زیادی بر استحباب زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از طریق دانشمندان اهل سنت وارد شده است. از باب نمونه قاضی عیاض در کتاب الشفا می‌گوید: «عموم مسلمانان در تمام قرون، بر استحباب زیارت قبر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خود اتفاق دارند.»[3] شیخ تقی الدین سبکی شافعی می‌گوید: «حیات و ممات انبیاء، با هم فرقی ندارد.» نویسندگان شش کتاب معتبر اهل‌تسنّن (صحاح ستّه)، از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده‌اند که آن حضرت فرمودند: «من زار قبری وجبت له شفاعتی.[4] هر کس قبر مرا زیارت کند، شفاعت من برای او واجب است.» در روایت دیگر فرموده است: «من جائنی زائرا لیس له حاجتی إلا زیارتی، کان حقّا علیّ أن أکون له شفیعا یوم القیامة.[5] هر کس فقط برای زیارت من بیاید و حاجت دیگری نداشته باشد، بر من لازم است که روز قیامت شفیع او گردم.» در بسیاری از کتاب‌ها، از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده‌اند که آن حضرت به قبرستان مسلمانان می‌رفت و می‌فرمود: «السلام علیکم أهل الدیار من المؤمنین و المسلمین.[6] سلام بر شما ای ساکنین این دیار، از مؤمنان و مسلمانان.»

پی‌نوشت:

[1]. الهدیة السنیّة، رساله دوم.
[2]. الدررالسنیة فی الرد علی الوهابیت، احمد زینی دحلان، ص40.
[3]. وفاء الوفا، علی بن احمد سمهودی، ج4، ص1362.
[4]. السنن الکبری، احمد بن حسین بیهقی، ج5، ص245.
[5]. وفاء الوفا، علی بن احمد سمهودی، ج4، ص1340.
[6]. سنن النسائی، نسائی، ج4، ص94. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.