پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عباس افندی دومین پیشوای بهائیت، تا جایی شیفته و دلداده‌ی استعمارپیر بود که در سخنرانی خود مورخ 13 سپتامبر 1911، در آن کشور گفته است: «من خیلی از شما راضی هستم. من از ملّت و دولت انگلیس راضی هستم. خوش آمدید. اهالی ایران بسیار مسرورند از این‌که من آمدم اینجا؛ این آمدن من به این‌جا سبب اُلفت بین ایران و انگلیس است. ارتباط تام حاصل می‌شود. نتیجه به درجه‌ای می‌رسد که به زودی از افراد ایران، جان خود را برای انگلیس فدا می‌کنند».[1] اما نکاتی که از این اظهارات عبدالبهاء به چشم می‌خورد، عبارتند از:
اولاً: عبدالبهاء و بهائیان، مطرود ایرانیان بوده و جز عدّه‌ای محدود، پیروانی در ایران زمین نداشتند. با این حال، چگونه وی خود را نماینده‌ی ایرانیان معرفی و طوری سخن رانده که گویا تمام ایرانیان پیرو او بوده و از سفرش به انگلستان خشنود هستند! ثانیاً: عبدالبهاء با چه منطقی فدایی شدن ایرانیان را برای انگلیس پیش‌بینی نموده در حالی که تنها چند سال پس از این سخنرانی و در پی اشغال ایران، هولوکاست 9 میلیونی در کشورمان رغم می‌خورد و 40 درصد از ایرانیان به همین جهت تلف می‌شوند؟[2] آیا در نظر عبدالبهاء، میان فدایی شدن مردم ایران برای انگلیس، با قربانی شدن ایشان به دست آن، تفاوتی وجود ندارد؟!

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی، لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 1921 م، ج 1، ص 23.
[2]. جهت آشنایی بیشتر، مراجعه کنید به سایت خبری مشرق، مقاله‌ی: هولوکاست 9 میلیون ایرانی به دست بریتانیای کبیر