متن مقاله
با توجه به آیات و روایات فراوان از پیامبر اکرم، اگر چه شیعه حضرت علی (علیه‌السلام) دارای فضائل ویژه بوده و در آخرت از جایگاه ممتازی برخوردار است ولیکن مقصود از شیعه در این‌گونه روایات، شیعیان اسمی یا شناسنامه‌ای نیست، بلکه به شیعیانی، شیعه حقیقی اطلاق می‌شود که اوصاف و خصوصیات ویژه‌ای دارند و ایشان تابع و پیرو محض از امامان معصوم خود هستند، از جمله خصوصیات آن‌ها این است که مطیع خدا و رسولش هستند.
از محمد بن سلیمان کوفی با سندی از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده که گفت: «انّما شیعتنا من اطاع الله و الرسوله.[1] این است و جز این نیست که شیعه‌ی ما کسانی هستند که از خدا و رسولش پیروی کنند.» این حدیث در منابع شیعه هم آمده است و عالم بزرگ شیعه یعنی ملا صالح مازندرانی در شرح آن می‌نویسد که: شیعیان با دل و جوارح، خدا و رسولش را پیروی می‌کنند و همراه با دوست داشتن اهل بیت از اعمال و رفتار آن‌ها متابعت کرده و مانند ایشان عمل می‌کنند.»[2]
احمد بن حنبل با سندی از سالم بن ابی‌جعد نقل کرده که از حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی شیعه پرسیدند، در پاسخ فرمودند که: «هم الذّبل الشفاء، تعرف فیهم الرهبانیه.[3] آنان دارای لب‌های خشکیده هستند، - به خاطر روزه گرفتن- و در آنان رهبانیت شناخته شده است.[4]
از مدائنی نقل شده است که گفت: علی بن ابی‌طالب به مردمی نگاه کرد که در کنار درب خانه او بودند، به قنبر گفت: ای قنبر آنان کیستند؟ قنبر گفت: آنان شیعیان تو هستند، حضرت گفت: چرا من سیمای شیعه را در آنان نمی‌بینم؟ قنبر گفت: سیمای شیعه چیست؟ حضرت فرمود: «خمص البطون من الطویّ، یبس الشفاء من الظّما عمش العیون من البکاء.[5] تهی شده، شکم آنان از نخوردن، خشک شدن لب‌ها از تشنگی و سست شدن بینایی چشم از اشک ریختن.»
البته صفات و ویژگی‌های دیگری هم از ائمه معصومین (علیهم‌السلام) نقل شده از جمله این‌که: شیعیان چهره‌ی زاهدانه دارند، مردمی مجاهد و مدافع امامان از اهل بیت پیامبر هستند، پرهیزگارند و ظلم و ستم نمی‌کنند، زینت پیشوایان و امامان خود هستند، شجاع و دوست‌دار علی و اولاد علی (علیهم‌السلام) هستند، تابع و پیرو محض سخنان و گفتار امامان خود هستند و ...
در نتیجه این‌گونه احادیث در واقع، شیعه واقعی را به تصویر می‌کشد و ملاک شیعه بودن در آن‌ها را بیان می‌دارد. از این‌رو کسی نمی‌تواند انحراف برخی از مدعیان شیعه را، به عنوان تضعیف بر علیه شیعه به‌کار ببرد.

پی‌نوشت:

[1]. مناقب الامام امیر المومنین، محمد بن سلیمان کوفی، مجمع احیاء التراث الاسلامیه، قم، ایران، ج2 ص286 حدیث 753.
[2]. شرخ اصول کافی، ملا صالح مازندرانی، المکتبه الاسلامیه، طهران، ایران، (1387ق)، ج8 ص235.
[3]. القطره-فضائل اهل البیت-، سید احمد مستنبط، نشر حاذق، قم، ایران، (1428ق)، ص180 حدیث268.
[4]. مناقب الامام امیر المومنین، محمد بن سلیمان کوفی، مجمع احیاء التراث الاسلامیه، قم، ایران، ج2 ص286 حدیث752.
[5]. کنزالعمال، متقی هندی، موسسه الرساله، بیروت، لبنان، (1413ق)، ج11 ص325 حدیث31640.
تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، (1398ق)، ج42 ص491.
الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دارصادر، بیروت، لبنان، (1385ق)، ج3 ص401-402.