پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از واژه‌هایی که امروزه در بین سلفیه تکفیری رواج دارد. واژه دارالاسلام و دارالکفر است. سلفیه تکفیری بسیاری از شهرهای اسلامی را دارالکفر می‌دانند؛ در حالی‌که در این کشورها مسلمانان زندگی می‌کنند و احکام اسلامی در آن رواج دارد.[1]
برخی بر این عقیده هستند که واژه دارالکفر و دارالاسلام از اصطلاحات سلفیه جهادی است. گروه‌هایی مثل داعش و جبهه النصره و ... این اصطلاح را به وجود آورده و بر اساس این قاعده به قتل و غارت جهان اسلام پرداخته‌اند، اما حقیقت آن است که همه جریان‌های سلفی تکفیری، ریزه‌خوار وهابیت هستند و بر سر سفره وهابیت نشسته‌اند.
اصطلاح دارالکفر و دارالاسلام نیز از عقاید وهابیت است، هر چند اکنون به جهت مصالح سیاسی، مفتیان وهابی این اصطلاح را به‌کار نمی‌برند، اما اگر فقط چند سال به عقب برگردیم، به زمان شیخ محمد بن ابراهیم آل الشیخ (1389-1311قمری) مفتی اسبق عربستان، مشاهده خواهیم کرد که بزرگ‌ترین مفتی عربستان این اصطلاح را به کار برده است و همه مردم کشورهای اسلامی غیر از عربستان را دارالکفر نامیده است. وی تصریح کرده است، بر مردم واجب است از دارالکفر (عراق، سوریه ، ایران، الجزایر، پاکستان و...) به دارالاسلام (عربستان سعودی) هجرت کنند.
از مفتی اعظم عربستان پرسیدند: «حکم هجرت از کشورهای اسلامی که بر اساس قانون بشری اداره می‌شوند چیست؟ وی پاسخ داد: کشوری که با قانون بشری اداره می‌شود، سرزمین اسلام نیست.»[2]
وی در جایی دیگر مراد از سرزمین اسلام و کفر را این‌گونه تبیین می‌کند: «هرگاه شرک آشکار گردد و مورد نهی و زوال قرار نگیرد، آن کشور سرزمین کفر بوده و صرف ادعای مسلمانی سودی ندارد، بنابراین هرگاه شرک در کشوری آشکار گردد و از میان نرود، آن کشور سرزمین کفر است!»[3]

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. دارالاسلام و دارالکفر از دیدگاه سلفیه جهادی.
[2]. «سوال: هل تجب الهجرة من بلاد المسلمين التي يحكم فيها بالقانون.ج: البلد التي يحكم فيها بالقانون ليست بلد إسلام. تجب الهجرة منها، وكذلك إذا ظهرت الوثنية من غير نكير ولا غيرت فتجب الهجرة فالكفر بفشو الكفر وظهوره. هذه بلد كفر». محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج6، ص188.
[3]. «هل يحكم على أهل البلد بأنها بلاد كفر بظهور الشرك فيهم، أو باطباقهم عليه، أو بولايتهم. ج: إذا ظهر الشرك ولم ينكر ويزال حكم عليها بالكفر، ودعوى الإسلام لا تنفع فمتى وجد الشرك ظاهراً ولم يزال حكم عليها بالكفر».  محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج6، ص197.