مصحف فاطمه (علیهاالسّلام) کتابی است به املاء جبرئیل و دست‌خط امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) که در آن تمام حوادث و اتفاقات آینده‌ی جهان تا روز قیامت ثبت شده[1] و چیزی درباره حلال و حرام در آن وجود ندارد. اما برخی که چشم دیدن این فضائل را ندارند به میدان می‌آیند و این موضوع را دستاویزی برای حمله به عقاید شیعیان قرار داده و با تمسک به این نکته که پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) باب وحی بسته شده و کسی نباید معتقد به چنین عقیده‌ای باشد، می‌گویند شیعیان درباره‌ی بزرگان خود غلو و مبالغه می‌کنند.

در پاسخ می‌گوییم: بسیاری از علمای اهل‌سنت یکی از فضایل عمر بن خطاب را شنیدن اذان از جبرئیل امین ذکر و آن را با آب و تاب فراوان نقل کرده‌اند. حارث بن ابی اسامه در مسندش می‌نویسد: «نخستین کسی‌که در آسمان دنیا اذان گفت، جبرئیل بود و عمر بن خطاب و بلال آن را شنیدند! عمر پیش‌دستی کرد و زودتر به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خبر داد، پس از او بلال آمد، پیامبر فرمود: عمر زودتر از شما خبر داده است.»[2] جالب این‌که ابن حجر عسقلانی[3] و عینی[4] پس از نقل حدیث، هیچ حاشیه‌ای نمی‌زنند؛ چون وقتی بحث فضایل عمر بن خطاب باشد، چشم‌ها و گوش‌ها بسته و همه‌ی فضایل درباره‌ی او پذیرفته می‌شود، اما خدا نکند همان فضیلت برای امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) و یا صدیقه‌ طاهره (علیهاالسّلام) نقل شود که در آن صورت فوراً متهم به غلو و افراط می‌گردد، روایات پذیرفته نمی‌شود و با زشت‌ترین الفاظ و القاب مورد خطاب قرار می‌گیرد.
اگر عمر بن خطاب ـ به ادعای اهل‌سنت ـ می‌تواند صدای جبرئیل را بشنود، چه استبعادی دارد که فاطمه زهرا و امیرمؤمنان (علیهماالسّلام) نیز آن را شنیده باشند؟

پی‌نوشت:

[1]. «عن فضیل بن سکّرة قال دخلت علی أبی عبدالله (علیه السّلام) فقال یا فضیل أتدری فی أیّ شیء... .» الکافی، شیخ الکلینی، دار الکتب الإسلامیة، تهران، ج 1، ص 242.
[2]. «أوّل من أذن بالصّلاة جبریل فی سماء الدّنیا فسمعه عمر و بلال فسبق عمر بلالا... .» مسند الحارث، الحارث بن أبی أسامة، مرکز خدمة السنة و السیرة النبویة، مدینه، ج 1، ص 245.
[3]. فتح الباری، ابن حجر عسقلانی، ج 2، ص 63.
[4]. عمدة القاری، العینی، ج 5، ص 107.