شرک و بت پرستی نقطه مقابل عبودیت و بندگی است. بندگی به معنای تسلیم و مطیع بودن در مقابل خداوند و تنها او را به خدایی قبول داشتن است که با اذکار و اعمالی مانند اعتراف به یگانگی آن ذات مقدس و عبد بودن بنده قابل اظهار کردن است. وهابیت با توجه به نظر سویی که نسبت به همه مسلمانان و بالاخص شیعیان دارند، اموری مانند توسل و مانند آن از قبیل احترام نمودن قبور انبیاء و ائمه را از جمله موارد شرک دانسته و نسبت مشرک بودن را به مسلمانان روا می‌دارند.
اگر ایشان احترام گزاردن و ارج نهادن به اشخاص را نیز در مقوله شرک وارد آورند و بر این باور باشند که هر گونه احترام و کرنش نسبت به مافوق بندگی کردن در مقابل او محسوب می‌شود باد خود ایشان را نیز بنا بر این تعریف، مشرک بنامیم چرا که ایشان نیز در مقابل اُمراء و سلاطین و بزرگان و فرماندهان خود خشوع و تعظیم می‌کنند. آیا با این تعریف، ایشان قبول می‌کنند که خود نیز مشرک باشند؟
خداوند خودش در قرآن به فرزندان امر می‌کند که نسبت به پدر و وادر (والدین) خضوع داشته باشید: «وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ [أسراء/24] و از روي مهرباني و لطف ، بال تواضع خويش را براي آنان فرودآور»