پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌ی شیخیه توسط شیخ احمد احسایی پایه‌گذاری شد و بعد از وفات وی، سید کاظم رشتی رهبری این فرقه را بر عهده گرفت. پس از وی، اختلاف بر سر جانشینی بالا گرفت و انشعابات متعددی در فرقه‌ی شیخیه شکل گرفت. حاج محمد کریمخان توانست در شهر کرمان به سبب موقعیت ویژه‌ای که داشت، فرقه‌ی شیخیه‌ی کریمخانیه را پایه‌گذاری کند. میرزا محمد باقر خندق آبادی (معروف به میرزا محمد باقر همدانی یا همان شریف همدانی) نماینده‌ی کریمخان کرمانی در شهر همدان بود. وقتی کریمخان در سال 1288 قمری در شهر کرمان وفات کرد، میرزا محمد باقر ادعای جانشینی وی را کرد و رهبری محمدخان و سایر جانشینان او را قبول نکرد. او فرقه‌ی شیخیه‌ی باقریه را پایه‌گذاری کرد. به پیروان میرزا محمد باقر، باقریه گفته می‌شود و علت نام‌گذاری این فرقه به باقریه، به سبب نام رهبر آن است که محمد باقر نام دارد. [1] هم اکنون پیروان این گروه از شیخیه در شهر همدان و مشهد زندگی می‌کنند.
از مهم‌ترین اختلافات اساسی شیخیه‌ی باقریه (در همدان) با شیخیه‌ی کریمخانیه (در کرمان) در مسأله وحدت ناطق است که علمای فرقه‌ی کریمخانیه معتقد به آن هستند، ولی بزرگان فرقه‌ی باقریه آن را منکر شده‌اند. [2] کتاب «ایضاح، موضح، توضیح» اثر میرزا محمدباقر خندق آبادی در خصوص رد نظریه‌ی وحدت ناطق نوشته شده است.

پی‌نوشت:
[1]. مهدی فرمانیان، آشنایی با فرق تشیع، قم: مرکز مدیریت حوزه علمیه، 1387 ش، ص 181.
[2]. محمدرضا مصحفی، بررسی و نقد اندیشه‌ی رکن رابع در شیخیه، قم: دانشکده ادیان و مذاهب، 1396 ش، ص 48.