ضرب المثل معروفی است که می‌گوید: «به مرگ می‌گیرد تا به تب راضی بشود» که مصداق کامل آن در مورد نظر وهابیت در مورد عمل پس از مرگ توسط مردگان یافت می‌شود.

وهابیون معتقد هستند که عمل انسان‌ها بعد از موت قطع شده و مردگان توانایی اقدام بر کاری را ندارند. به عنوان مثال محمد بن صالح العثیمین در این‌باره در کتاب مجموع فتاوای خود می‌نویسد: «تقاضای شفاعت کردن از مرده و گفتن «اشفع لی عندالله» بی‌فایده است. چرا که وی مرده است و پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: زمانی که انسان بمیرد، عمل وی قطع می‌شود».[1]

بریدن عمل از مردگان هم‌چون طلبیدن مرگ در ضرب‌المثل از سوی وهابیون است که مسلمانان را به تب راضی کنند؛ هم‌چون دانش‌آموزی که از معلم خود تقاضای سه نمره می‌کند که در انتها معلم به تب راضی شود و نیم‌نمره بدهد. وهابیت نیز از سویی با اعتقاد به قطع عمل از سوی مردگان، برخی از اعمال مسلمانان هم‌چون طلب شفاعت، توسل و استغاثه از مردگان را زیر سوال برده و به همین بهانه ایشان را کافر می‌پندارند و از سوی دیگر کاری کرده که مسلمانان به تب راضی شوند و تنها دعای برای آمرزش اموات را بپذیرند. این در حالی است که روایات معتبری در منابع اسلامی مبنی بر عمل مردگان ثابت شده است. به عنوان مثال می‌توان به روایت معراج پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) اشاره کرد که پیامبر می‌فرماید: «حضرت موسی (علیه السلام) را در حالی که در قبر خود نماز می‌خواند، مشاهده کردم».[2] نماز خواندن توسط حضرت موسی (علیه السلام) در قبر، تایید عمل از سوی مردگان است. این روایت افزون بر صحیح مسلم در سنن نسائی نیز آمده است که البانی آن‌را تصحیح کرده است.[3]

پی‎نوشت:
[1]. لو قلت يا سيدي فلان اشفع لي عند الله لا ينفع هذا، لأنه ميت، وقد قال النبي صلى الله عليه وعلى آله وسلم: "إذا مات الإنسان انقطع عمله إلا من ثلاث " (3) انقطع عمله عثیمین، محمد بن صالح، مجموع فتاوی و رسائل فضیله الشیخ عثیمین، جمع: فهد بن ناصر، انتشارات دار الوطن و دار الثریا، 1413 ه.ق. ج 24، ص 222.
[2]. قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَرَرْتُ عَلَى مُوسَى وَهُوَ يُصَلِّي فِي قَبْرِهِ» وَزَادَ فِي حَدِيثِ عِيسَى «مَرَرْتُ لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي»، نیشابوری، مسلم، صحیح مسلم، محقق: محمد فواد عبدالباقی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج4، ص 1845.
[3]. نسائی، احمد بن شعیب، سنن نسائی، محقق: عبدالفتاح ابوغده، انتشارات المطبوعات الاسلامیه، چاپ دوم، 1406 ه.ق.