یکی از کارهایی که حنابله در کتب خود درباره پیشوایان و علمای خود انجام داده‌اند، غلو نسبت به آن‌ها می‌باشد، که با این داستان‌های ساختگی و دروغین قصد بزرگ نمودن پیشوایان خود را دارند؛ اما شیعیان که روایات فضائل امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب و سایر ائمه (علیهم السّلام) که صحیح بوده و بزرگان فرقه‌های مختلف اسلامی نقل نموده‌اند را بیان می‌کنند، به غلو متهم می‌شوند.

ابوالحسین محمد بن احمد بن اسماعیل بن عیسی بن اسماعیل معروف به این سمعون، در سال 300 هجری قمری به دنیا آمده و در سال 387 هجری قمری از دنیا رفته است. او شخصیتی بود که گفتار و رفتارش با هم تطبیق نداشته و در حالی که مردم را به زهد در دنیا و ترک دنیا دعوت می‌کرد، خود بهترین لباس‌ها را پوشیده و از بهترین غذاها استفاده می‌کرد و آن را توجیه می‌کرد. او یکی از بزرگان و علمای حنابله است که در مقام تعریف و تمجید از وی، به غلو پرداخته‌‌اند و وی را با مطالب نادرست و خرافه به مردم معرفی کرده‌اند که در این مقاله به دو مورد از آنها اشاره می‌نماییم:

- یکی از حنابله پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت عیسی (علیه السّلام) را در خواب می‌بیند. حضرت عیسی (علیه السّلام) به اصحاب و پیروان خود افتخار کرده و خطاب به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌گفت: آیا احبار از امت من و جزو پیروان من نیستند؟ آیا رهبان‌ها از امت من و جزو پیروان من نیستند؟ آیا اصحاب صومعه‌ها از امت من و پیروان من نیستند؟ در همین هنگام که حضرت عیسی (علیه السّلام) اصحاب و پیروان خود را به رخ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌کشید، ابن سمعون وارد می‌شود. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به حضرت عیسی می‌فرمایند: آیا در میان اصحاب و پیروان خود یک نفر مثل ابن سمعون پیدا می‌شود؟ حضرت عیسی که در میان اصحاب و پیروان خود، شخصی همچون ابن سمعون را سراغ نداشت، شرمنده شد و سکوت کرد.[1]

- همچنین ابن سمعون در پانزدهم ذی القعده سال 387 هجری قمری، در بغداد از دنیا رفت و در خانه خودش در خیابان «العنانین، العتابین، العباسین» به خاک سپرده شد اما 39 سال بعد، در روز پنجشنبه یازدهم رجب سال 426 هجری قمری جنازه او را در حالی که کفن وی هنوز سالم بود، به مقبره احمد بن حنبل (باب حرب) منتقل کردند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. «رأی بعضهم فی المنام رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و إلی جنبه عیسی بن مریم (علیه السّلام) و هو یقول: ألیس من أمّتی الأحبار؟ ألیس من أمّتی الرهبان؟ ألیس من أمّتی أصحاب الصوامع؟ فبینا هما کذلک إذ دخل ابن سمعون، فقال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) لعیسی (علیه السّلام): أفی أمتّک مثل هذا؟ فسکت عیسی (علیه السّلام).» البدایة و النهایة، ابن کثیر دمشقی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 11، ص 345.
[2]. «مات یوم النصف من ذی‌القعده سنة سبع و ثمانین و ثلاثمائة و دفن بداره بشارع العنانین، فلم یزل هناک حتّی نقل فی یوم الخمیس الحادی عشر من رجب سنّة ستّ و عشرین و أربعمائة، فدفن بمقبرة إمامنا أحمد، و قیل لی إنّ أکفانه لم تکن بلیت بعد.»  طبقات الحنابلة، محمد بن ابی یعلی، دا المعرفة، بیروت، ج 2، ص 160 ـ 161.