شاید برای خوانندگان محترم این سئوال در ذهن پیش آمده باشد که ریشه اعتقادات منحرف وهابیت در عرصه احادیث از کجاست و سر منشاء این انحراف از کجا نشأت گرفته است؟
در پاسخ باید گفت: مهمترین موضوع در این خصوص به جریانات و حوادث صدر اسلام و اندکی پس از آن باز می‌گردد؛ با رحلت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) که در طی 23 سال زحمت و مشقت طاقت‌فرسا، جامعه را در مسیر هدایت قرار داد و در نهایت حدیث ثقلین: «إنّي تاركٌ فيكم الثّقلين كتاب الله و عترتي لن يفترقا حتّي يردا عليّ الحوض ما إن تمسّكتم بهما لن تضّلوا و لن تزّلوا؛ من در ميان شما امت دو چيز نفيس وزين و گرانبهايي را باقي گذرنده‌ام كه كتاب خدا و عترت من، كه اهل بيت منند، كه اين دو هرگز از همديگر جدا نمي‌شوند تا وقتي كه بر من نزد حوض كوثر وارد شوند. مادامی که به این دو تمسک بجویید گمراه نمی شوید و نمی لغزید» [1] را برای ایشان به عنوان یک دستور العمل کاربردی مهم ارائه دادند اما مسائل انحرافی مانند: غصب خلافت، غصب فدک، هجوم به خانه وحی، ممنوعیت نقل و تدوین احادیث پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، سوزاندن احادیث به انواع بهانه‌های واهی که لطمات و خسارت‌های جبران‌ناپذیری را برای جامعه اسلامی به بار آورد، وهابیت و دیگر گروه‌های مستعد برای انحراف را به بیراهه کشاند.
اما خوشبختانه شیعیان با بهره بردن از قرآن مجید و استعانت از فرامین اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) هرگز از این حلقه فاصله نگرفته و آموزه‌های دینی را با پیروی از امامان خود سرلوحه خویش قرار دادند و با پرهیز از جمود فکری و سایر تعصبات در مسیر هموار هدایت طی طریق می‌نمایند.

پی‌نوشت:
[1]. مسلم النیشابوری، چاپ بیروت، صحیح مسلم، ج 4، حدیث 2408