پیامبر عظیم الشان اسلام در حدیث ثقلین، برای ارشاد و راهنمایی آحاد بشر، مردم را به تمسک جستن به قرآن و اهل‌بیت خود توصیه و سفارش نمود. چرا که قرآن کلام وحی و از جانب خداوند به مردم ابلاغ شده بود و از این جهت هیچ شک و شبهه‌ای در به سعادت رساندن مردم بر آن فرض نمی‌شد. و از طرفی اهل‌بیت رسول الله که نزدیک‌ترین مردم به ایشان بودند و به نوعی در خانه وحی و قرین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند بهترین مفسران قرآن و توضیح دهندگان احادیث رسول اکرم (ص) به حساب می‌آمدند. ایشان در بزرگواری و تواضع کار را به سر حد خود رسانده بودند تا جایی که فرمودند: حتی «اگر کلام ما (منظور روایاتی که به نقل از ما به شما می‌رسد) با کلام الله مجید تنافی و تعارض داشت، قرآن را برگیرید و آن حدیث از درجه اعتبار ساقط است» [1]
اما پس از این‌که خلافت را از دودمان پیامبر گرفتند و به نوعی دروازه شهر علم پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به روی مردم بسته شد، لاجرم به عقول ناقص بشری مراجعه شد و از این مرحله به بعد بود که با رفتارهای نابخردانه در زمینه نقل ناصحیح بعضی روایات مواجه شدیم تا جایی که : «در کتاب مطالع الانوار از برخی حنبلی مذهبان نقل شده که احمد بن حنبل می‌گفت: از هر عضوی از خداوند بپرسید پاسخ می‌دهم به جز ریش خداوند؛ گفتند: خداوند هر شب جمعه سوار بر الاغ با جمال و جبروت خاصّ از آسمان به پشت بام مساجد فرود می‌آید. به همین جهت بالای پشت بام خود برای الاغ خداوند آب و علف می‌گذارند» [2]
پی‌نوشت:
[1]. قال النبيّ صلّى اللَّه عليه و آله و سلم: إذا جاءكم عني حديث فاعرضوه على كتاب اللَّه تعالى فما وافق كتاب اللَّه فاقبلوه و ما خالفه فاضربوا به‏ عرض‏ الحائط.
ملا محسن فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج1، ص36
[2]. محمد طاهر قمی شیرازی، کتاب الاربعین، ایران طبع امیر 1418، ص654