انسان با توجه به عقلی که خداوند در وجود او قرار داده است قدرت بر انتخاب داشته تا در بین مسیرها و راه‌های پیش رو، مسیر کمال را بپیماید و با انجام وظایفی که خداوند بر عهده مخلوقین نهاده است خود را لایق موهبات خداوندی گرداند. از طرفی خداوند نیز در پیام‌هایی که در کتاب راهنمای بشر تحت عنوان قرآن مجید (و یا توسط پیامبران پیشین و در کتب قبل از قرآن) فرو فرستاده، در واقع سرنوشت انسان‌های مطیع و خداپرست را از انسان‌های یاغی و متمرد جدا نموده و به صورت مجزی وعده متنعم شدن در بهشت برین و یا معذب بودن در آتش جهنم را داده است.  از سوی دیگر و برای درک بیشتر، گاه خداوند به ارائه توصیفاتی نیز از بهشت و جهنم پرداخته است.
در توضیح و تبیین آنچه خداوند در این خصوص بیان فرموده عده‌ای دچار خطا و اشتباه گردیده و بجای آنکه در ابتدا خود از این آیات و روایات درس گیرند و بهره ببرند با انجام برداشت‌های غلط و نامناسب نه تنها خود را در مسیر حق قرار ندادند و نه تنها باعث گمراه کردن دیگران شدند بلکه با نسبت دادن مواردی به خداوند، ذات کبریایی او را نیز در حد انجام خطا و نداشتن اطلاعات در مورد مخلوقات خود (که همان بهشت و جهنم باشد) پایین آوردند: «أنَس از پیامبر نقل می‌کند که حضرت فرمود: همواره در آتش دوزخ افکنده می‌شوند و دوزخ می‌گوید: آیا باز هم کسی هست؟ تا آن که خداوند پای خویش را در دوزخ گذارده و گنه‌کاران را در هم می‌کوبد و به همین سبب دوزخ می‌گوید: سوگند به عزت و کرم تو که دیگر کافی است و همواره بهشت خالی مانده و بخشی از آن اضافه می‌آید تا آن که خداوند برای این قسمت از بهشت مخلوقاتی می‌آفریند تا در بخش باقیمانده از بهشت سکونت دهد» [1]
در این روایت که مورد قبول وهابیت است شأن و منزلت خداوند در حد ندانستن حجم و گنجایش بهشت و جهنم پایین آورده شده است و قبول این دست روایات دلیل بر جهالت و نقص در اعتقادات وهابیت نسبت به ذات کبریایی خداوند است.
پی‌نوشت:

[1]. بخاری، صحیح بخاری، دار ابن کثیر، بیروت1407، ج6، ص2689، ح6949