یکی از مسائل و موضوعات اختلافی میان مسلمانان و وهابیان، مسأله «زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و قبور انبیا، صالحان و عموم مسلمانان» است. ابن‌تیمیه با سخنان مبهم و دو پهلوی خود درباره مسأله زیارت قبر نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و تشکیک در مشروعیت و مأجور بودن کسانی‌که به زیارت قبر شریف آن حضرت می‌روند، به تشویش اذهان عمومی مسلمانان پرداخت و جرقه فتنه‌ای را زد که شعله‌های آن تابه امروز دامن‌گیر مسلمانان می‌باشد و کشورهای اسلامی در آتش همان فتنه می‌سوزند.
این در حالی است که احادیث فراوانی با طرق متعدد و مضامین مختلف از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) درباره تعظیم و بزرگ‌داشت و زیارت قبر مطهّر آن حضرت وارد شده است که همه راویان این روایات توسط علمای جرح و تعدیل اهل‌سنت توثیق شده‌اند. که دراین‌جا به یک مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم:
عبدالله بن عمر می‌گوید: پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «من زار قبری فقد وجبت له شفاعتی.[1] کسی‌که به زیارت قبر من بیاید، بر من واجب است که او را شفاعت کنم.» این حدیث را بسیاری از محدثین و علمای اهل‌سنت در کتاب‌های خود نقل کرده‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. سنن دارقطنی، دارقطنی، عالم الکتب، بیروت، ج 2، ص 278.