پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کانال‌های تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت، ضمن انتشار مقاله‌ای پیرامون موضوع حجاب، مدعی شد: «هیچ آیه‌ای در قرآن وجود ندارد که به زنان بگوید موی سرتان را بپوشانید یا بگوید سرهایتان را بپوشانید...».[به نقل کانال تلگرامی تبلیغی بهائی]
اما در پاسخ به این مبلّغ تازه‌کار بهائی می‌بایست گفت که بر خلاف ادعای شما، آیاتی در قرآن وجود دارند که به لزوم حجاب اسلامی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم اشاره دارند. لذا در ادامه، برخی را متذکر می‌شویم.
اول: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِکَ أَدْني‏ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً [احزاب/59]؛ ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها (روسری‌های بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است و خداوند همواره آمرزنده رحیم است». بنابر آن‌چه در منابع اسلامی آمده، حکم مذکور در آیه، این احتمال را که مراد از جلباب، لباس فراگیر (مانند چادر یا ملحفه) بوده است، تقویت می‌کند.[ر.ک: روضةالمتقین فی شرح مَن لایحضُرُه الفقیه، ج ۸، ص ۳۵۳]
دوم: «وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَ یحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَ لَایبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیضْرِبْنَ بِخُمُرِ‌هِنَّ عَلَیٰ جُیوبِهِنَّ وَ لَایبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ... وَ لَایضْرِ‌بْنَ بِأَرْ‌جُلِهِنَّ لِیعْلَمَ مَا یخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَی اللهِ جَمِیعًا أَیهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [نور/31]؛ و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را (از هر نامحرمی‌) فرو بندند و پاكدامنی ورزند و زیورهای خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعاً از آن پیداست. و باید روسری خود را بر گردن خویش (فرو) اندازند، و زیورهایشان را جز برای شوهرانشان یا پدرانشان... آشكار نكنند؛ و پاهای خود را (به گونه‌ای به زمین‌) نكوبند تا آنچه از زینتشان نهفته می‌دارند معلوم گردد. ای مؤمنان، همگی (از مرد و زن‌) به درگاه خدا توبه كنید، امید كه رستگار شوید». اما  واژه «خُمُر» که در آیه شریفه وارد شده، لباس و جامه‏‌ای است که بانوان با آن سر خود را می‌‏پوشانند و بر سینه خود آویزان می‌‏نمایند و معنای این قسمت از آیه چنین است که با اطراف خمر و مقنعه خود سرها و موها و شانه و سینه خود را بپوشانند.[ر.ک: المیزان، ج 16، ص 339]
هرچند که برای رعایت اختصار، تنها متذکر دو آیه‌ی شریفه شدیم؛ اما حتی اگر پیرامون لزوم حجاب، آیه‌ای وجود نداشت؛ احادیث و سیره‌ی معصومین (علیهم السلام) به تنهایی در لزوم حفظ و رعایت آن کافی بود.

پی‌نوشت:
محمدتقی بن مقصودعلی مجلسی، روضةالمتقین فی شرح مَن لایحضُرُه الفقیه، قم: چاپ حسین موسوی کرمانی و علی پناه اشتهاردی، ۱۴۰۶-۱۴۱۳ق، ج ۸، ص ۳۵۳.
سید محمدحسین طباطبایی، المیزان، بی‌جا: منشورات اسماعیلیان، بی‌تا، ج 16، ص 339.