پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خشونت و قتل و خون‌ریزی از سنت‌های وهابیان و یکی از مهم‌ترین عوامل پیشرفت آنان می‌باشد. محمد بن عبدالوهاب نیز با پیروی از سلف خود و با تکیه بر شعار «لا عدل و لاإنسانیة و لا حیاة و لا شیء أبدا إلّا الوهابیة أو السیف» با کشتار مسلمانان و غارت اموال آنان و تقسیم غنائم به‌دست آمده از سرزمین‌های اسلامی میان وهابی‌ها، توانست پیروانی برای خود جمع کرده و تفکرات ابن‌تیمیه را إحیاء کند. وی در طول حیات و زندگی خود، مرتکب جنایات زیادی شد. در این مقاله به دو نمونه از این جنایات و کشتار مسلمانان و غارت اموال آنان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان او را ذکر می‌کنیم.

- محمد بن عبدالوهاب و پیروان او، عثمان بن معمر حاکم عیینه را متهم به شرک و کفر کردند و وی را در سال 1163 هجری قمری، هنگام ادای نماز جمعه ترور کردند و به قتل رساندند. لشکر سعودی ـ وهابی در سال 1163 هجری قمری به دستور محمد بن سعود و محمد بن عبدالوهاب به شهر عیینه یورش برد و آن را تخریب کرد. وهابی‌ها هنگامی‌که وارد شهر شدند، تمام ساختمان‌های شهر را ویران ساختند. چاه‌های آب را پر کردند. درختان را آتش زدند و به ناموس مسلمانان تجاوز کردند. شکم‌های زنان حامله را دریدند و دستان کودکان بی‌گناه را بریدند و تمامی زنان و کودکان را در آتش سوزاندند. چهارپایان را به سرقت بردند و هر آن‌چه در خانه‌ها بود، به یغما بردند و تمامی مردان شهر را به قتل رساندند. شهر عیینه از سال 1163 هجری قمری که مورد هجوم وهابیان قرار گرفت، تا به امروز به‌صورت یک شهر مخروبه است. محمد بن عبدالوهاب ماجرای تمسخر ملخ‌‌ها توسط حاکم عیینه را گناه نابخشودنی تمامی اهالی عیینه پنداشته و تمامی جنایات وهابیان در این شهر را غضب خداوند بر شهر عیینه و اهل آن به‌شمار آورده است.[1]
- در پاییز 1208 هجری قمری قوای سعودی ـ وهابی در تهاجم به احساء و اشغال آن نیزمرتکب جنایات متعددی شدند. نیروهای وهابی در مسیر راه، اموال مسلمانان را غارت کردند و هر کس قصد مقاومت در مقابل آنان را داشت، با بی‌رحمی تمام کشته می‌شد. نخلستان‌ها نیز از تهاجم وهابیان در امان نماند و به‌طور کامل نابود شد. ابن‌بشر درباره حمله مجدد وهابیان به احساء در سال 1211 هجری قمری و جنایات آنان می‌نویسد: بر اثر تیراندازی وهابی‌های بسیاری از زنان حامله سقط جنین کردند. بعد از اشغال احساء امیر نجد وارد شهر شد و در طول اقامت چند ماهه خود در احساء، هر کسی را که اراده می‌کرد، به قتل می‌رساند. برخی را از احساء اخراج کرد و عده‌ای را به زندان انداخت. اموال زیادی از اهالی احساء گرفت. بسیاری از خانه‌ها و محله‌ها را تخریب و اهالی احساء را مجبور به پرداخت جرائم و مالیات‌های سنگینی کرد.[2]

پی‌نوشت:

[1]. بحوث فی الملل و النحل، جعفر سبحانی، مؤسسة امام صادق، قم، ج 4، ص 552 ـ 553.
[2]. عنوان المجد فی تاریخ النجد، ابن بشر نجدی حنبلی، دارالجیب، عربستان، ج 1، ص 105.