از جمله شبهاتی که دشمنان مکتب تشیع مطرح می‌کنند، این‌که عزاداری و نوحه‌سرایی نکنید، زیرا نوحه‌سرایی از اعمال جاهلیت است. دشمنان دین و مکتب با استناد به حدیث «النِّيَاحَةُ مِنْ عَمَلِ الْجَاهِلِيَّة؛ نوحه‌خوانی از اعمال جاهلیت است.»[من لایحضره الفقیه، ج4، ص376] عزاداری برای سالار شهیدان را عملی جاهلی می‌دانند که در زمان معصومین سابقه‌ای نداشته است. این در حالی است که امام باقر (علیه‎السلام) در مصیبت جدشان امام حسین (علیه‌السلام) گریه کرده و می‌فرمودند: هر مؤمنی که به‌خاطر شهادت حسین بن علی (علیه‌السلام) گریه کند و اشکش بر گونه‌اش جاری گردد خداوند منان غرفه‌ای در بهشت به او دهد، که مدت‌ها در آن ساکن گردد و هر مؤمنی که بر آزار و اذیت ما در دنیا گریه کند، تا اشکش جاری گردد، خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایسته‌ای دهد.[کامل الزیارات، ص107]
گریه کردن و بیان فضیلت گریه برای امام حسین (علیه‌السلام) دلالت بر آن دارد که گریه و عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) در زمان معصومین مورد توجه بوده است و ثواب فراوانی دارد.

پی‌نوشت:

ابن بابویه، من لایحضره الفقیه، انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1413ق، ج4، ص376
قولويه قمي،كامل الزّيارات، تحقيق: بهراد الجعفري، ناشر: مکتبة الصدوق، ص107