از آن‌جایی که اعتقاد شیعه بر این است که خلافت، ولایتی الهی است مانند نبوت، اگر چه تشریع و دریافت وحی الهی مخصوص پیامبر است، اما کار خلیفه و جانشین پیامبر چند چیز است از جمله: تبلیغ و بیان، تفصیل مجمل و تفسیر معضلات، تطبیق دادن کلمات بر مصادیق و جزئیات، تاویل و تفسیر و... و از همین جا بود که پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین را با روایتی به مردم شناساند تا همه بدانند؛ لذا فرمودند: «در میان شما کسی است که بر اساس تاویل قرآن می‌جنگد، آن‌گونه که من بر اساس تنزیل آن جنگیدم، ابوبکر گفت یا رسول الله آن شخص من هستم؟ فرمود: نه! عمر گفت: ای رسول خدا! آن شخص من هستم؟ فرمود: نه! بلکه آن شخص کسی است که کفش‌های مرا وصله و پینه می‌کند.» چرا که پیامبر همیشه کفش‌های خود را به حضرت علی (علیه السلام) می‌داد و او آن‌ها را پینه می‌کرد. حاکم نیشابوری و هیثمی در کتب خود این حدیث را صحیح دانسته‌اند.(مستدرک علی الصحیحین، ج3 ص132)

پی‌نوشت:

«انّ فیکم من یقاتل علی تاویل القرآن کما قاتلت علی تنزیله... لا، ولکن خاصف النعل...» مستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، ج3 ص132 حدیث4621.
مجمع الزوائد، هیثمی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج9 ص133.