یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو و جعل حدیث این فرقه درباره پیشوایان و بزرگان خود است. آنان روایتی نقل می‌‌کنند که ده نفر از قبیله بنی‌هاشم صبح زود خدمت پیامبر اکرم آمدند و نسبت به کاتب وحی بودن معاویه اعتراض کردند و از آن حضرت درخواست کردند شخص دیگری غیر از معاویه را برای نوشتن قرآن به خدمت بگیرد. پیامبر اکرم به آنان قول مساعد داد و از آنان خواست تا شخص دیگری را برای همین منظور به پیامبر معرفی کنند. جبرئیل که قبلاً هر چهار روز بر پیامبر نازل می‌شد، تا چهل روز بر آن حضرت نازل نشد. پس از چهل روز در حالی‌که نوشته‌ای به همراه داشت، خدمت پیامبر رسید. جبرئیل حاوی پیامی از طرف خداوند برای پیامبر بود. پیام این بود: «ای پیامبر! خداوند معاویه را برای نوشتن قرآن انتخاب کرد و تو حق نداری با اوامر الهی مخالفت کنی و معاویه را کنار بگذاری. معاویه شخص امینی است. او را در نوشتن قرآن به خدمت بگیر.»(تاریخ دمشق، ج34، ص304) ابن حجر در شرح حال عبدالرحمن بن حسام این حدیث را قطعاً باطل دانسته است و سازنده این حدیث را بی‌دین می‌داند.(لسان المیزان، ج5، ص95)

پی‌نوشت:

«اجتمع عشرة من بنی هاشم، فغدوا علی النّبیّ، فلمّا قضی الصلاة قالوا: یا رسول الله! غدونا إلیک لنذکر لک بعض أمورنا، إنّ الله قد تفضّل بهذه الرسالة...» تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، 1415 هـ - 1995 م، ج34، ص304.
«عبدالرحمن بن الحسام شيخ مجهول، ... قال ابن عساكر في تاريخه: هذا خبر منكر وفيه غير واحد من المجهولين.
قلت: بل هو مما يقطع ببطلانه فوالله إني لأخشى أن يكون الذي افتراه مدخول الإيمان.» لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، دار البشائر الإسلامية، 2002 م، ج5، ص95.