پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کسانی که برای نزدیک جلوه دادن تصوف و تشیع تلاش فراوان کرد، سید حیدر ابن علی عبیدلی آملی معروف به صوفی (متوفی پس از سال 794 ه. ق) است. او درصدد برآمد میان تصوف و تشیع را جمع کند. او با اینکه به دشمنی متقابل آن دو گروه توجه داشت، با وجود این در یکی کردن تصوف و تشیع اصرار عجیبی ورزید. او در کتاب "جامع الاسرار و منبع الانوار" می‌کوشد تا نشان دهد حقیقت تصوف با تشیع یکی است و اگر با هم نباشند به جایی نمی‌رسند. از همین رو دراین باره می‌نویسد: «درحقیقت صوفی و شیعه از همدیگر بی‌نیاز نیستند، هرچند رفیق خود را نشناخته باشند.»(جامع الاسرار، شماره 16)
اما باید به این نکته توجه داشت که اگر تشیع و تصوف از همدیگر بی‌نیاز نیستند، چرا از ائمه (علیهم السلام) احادیث فراوانی در مذمت صوفیه نقل شده است؟
پی‌نوشت:
سید حیدر ابن علی آملی، جامع السرار و منبع الانوار، هرمس، تهران، 1395