حدود 250 سال پیش و در سال 1157 قمری تفاهم نامه‌ای ننگین، بین محمد بن عبدالوهاب و محمد بن سعود امضاء شد، (تاریخ نجد، ص84) تا جهان اسلام را به آشوب بکشند. طبق این قرارداد، محمد بن عبدالوهاب با فتوا علیه مسلمین راه را برای دخالت نظامی محمد بن سعود باز می‌کرد. به این ترتیب دین در خدمت سیاست‌بازی دغل‌کارانه قرار گرفت، محمد بن عبدالوهاب فتوا به شرک مسلمین می‌داد و محمد بن سعود با استناد به این فتوا جان و اموال مسلمین را به غارت می‌برد. در اولین اقدام بعد از این قرارداد، به تخریب قبور از جمله قبر زید بن خطاب پرداختند و با تسلط بر مکه، محل تولد پیامبر (صلی الله علیه و آله) را و قبر و بارگاه حضرت خدیجه (سلام الله علیها) و بسیاری از صحابه و بزرگان دین را با خاک یکسان کردند و یا مرتکب جنایت‌های هولناکی در سرزمین‌های مسلمان از جمله احساء، طائف، نجف، کربلا و ... شدند. (عنوان المجد فی تاریخ النجد، ص84-174)

پی‌نوشت:

حسین بن غنام، تاریخ نجد، تحقیق: ناصرالدین الاسد، دارالشروق، بیروت، 1415ق، ص87
عثمان بن بشر نجدی، عنوان المجد فی تاریخ نجد، دارالحبیب، ریاض، 1420ق، ص84،174.