برخی صحابه با غصب خلافت به حضرت علی ظلم کردند، اما جای تعجب است که با ذکر فضائل آن حضرت، به آن اعتراف دارند. خداوند وعده داده جلوی خاموش شدن چراغ هدایت را بگیرد، و لو اینکه مخالفان تلاش کنند. لذا اعتراف خلیفه در مورد امیرالمؤمنین شنیدنی است و علمای اهل سنت آن را در کتب خود آورده‌اند.
شعبی گويد: «در حالی‌که علی بن ابی‌طالب می‌آمد، ابوبکر به او نگاه کرد و گفت: هر کس دوست دارد که نزديک‌ترين مردم و شايسته‌ترين آن‌ها را از لحاظ منزلت و مقام نسبت به رسول خدا، و عظيم‌ترين آن‌ها را در نزد خدا از جهت تحمل مشاق و زحمات دين خدا ببيند، به‌اين مرد نگاه کند، و با دست خود اشاره به سوی علی بن ابی‌طالب کرد.»(ریاض النضرة، ج1، ص130).
وقتی ابوبکر خلیفه شد بالای منبر گفت: «سرپرست و خلیفه شما شدم، در حالی‌که من بهترین شما نیستم.»(الطبقات، ج3، ص182) ابن عباس می‌گوید: ابوبکر گفت: ای علی! چگونه بر مردی، مقدم شوم که رسول خدا درباره‌ی او فرمود: «منزلت علی نسبت به من هم‌چون منزلت من نسبت به خداست.»(صواعق المحرقه، ص108)

پی‌نوشت:

«عن الشعبي إن أبا بكر نظر إلى علي بن أبي طالب فقال: من سره أن ينظر إلى أقرب الناس قرابة من نبيهم -صلى الله عليه وسلم- وأعظمهم عنه غناء وأحفظهم عنده منزلة فلينظر إلى علي بن أبي طالب» الریاض النضرة، محب طبری، ج1، ص130.
«قد ولیت امرکم ولست بخیرکم.» الطبقات الکبری، ابن سعد، دار صادر، بیروت، ج3، ص182.
«علی منی کمنزلتی من ربی.» الصواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، دارالوطن، ریاض، عربستان، ص108.