پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از حربه‌های صوفیه، صوفی خواندن علمای بزرگ و صاحب‌نام شیعه است. برای مثال، از سوی عده‎ای تهمت صوفی‌گری به ابن فهد حلی زده شد. یکی از کسانی که ابن فهد حلی را صوفی خوانده است، دکتر مصطفی کامل الشیبی است. او درباره دلایل صوفی بودن ابن فهد می‌گوید: «بجاست این اشارات ابن فهد را با دلایل دیگر تاثیر وی از تصوف تایید نماییم. از جمله حدیثی از امام کاظم (علیه السلام) آورده است که پر است از اصطلاحات صوفیانه: صبر، قناعت، رضا، اخلاص، یقین و توکل.» (ابن فهد حلی، عده الداعی، ص 65) راستی که سخن دکتر شیبی بسیار عجیب است و باید گفت که این گفتار صوفیان و فریب‌خوردگان است نه سخن یک فرد محقق. او حدیث امام کاظم (علیه السلام) را مشتمل بر اصطلاحات صوفیه دانسته است، لابد نظرش این است که امام کاظم (علیه السلام) نیز تحت تاثیر این اندیشه‌های صوفیانه قرار گرفته است. درصورتی که حقیقت مطلب آن است که صوفیه مطالب مفید را به نفع خود مصادره کرده و آنچه که از ناحیه امامان معصوم (علیه السلام) صادر شده است را به نام بزرگان خود مصادره نموده و بزرگانی چون ابن فهد حلی فقط راه اهل‌بیت (علیهم السلام) را می‌رفته‌اند.

پی‌نوشت:
ابن فهد حلی احمد بن محمد، عده الداعی و نجاح الساعی، دارالکتب الاسلامیه، بیروت