ابومصعب زرقاوی، از اعضاء مهم و تاثیرگذار القاعده که از طرف بن لادن و سیف العدل، رئیس امنیتی این شبکه بسیار مورد حمایت بود. او در هشت کیلومتری بغداد در منطقه بعقوبه به دست نیروهای ائتلاف کشته شد. هسته اولیه داعش را او طراحی کرد و بعدها نیروهای پیرو او با انفصال از القاعده با عنوان رسمی داعش اعلام موجودیت کردند.
این شخص در جایی محمد بن عبدالوهاب را دلسوز دین می‌داند و از او با این تعابیر یاد می‌کند: «به سبب اجرا نشدن اسلام قلب شیخ الاسلام محمد بن عبدالوهاب اندوهگین و غم‌بار بود و هم‌چون مادری که فرزند خود را از دست داده است، در میان سرزمین‌ها می‌گشت و با چشمانی پر از اشک، فریاد (به داد اسلام برسید) سر می‌داد.» (الخطاب السابع و العشرون، اینقض الدین و أنا حی، ابومصعب الزرقاوی، ص284.)
این شخص کسی است که بدعت بریدن سر را در عراق بنا نهاده است. ریشه‌های افکار آنان را باید در اندیشه‌های منجمد و متعصب وهابیت جستجو کرد.

پی‌نوشت:

الخطاب السابع و العشرون، اینقض الدین و أنا حی، ابو مصعب الزرقاوی، ص284، به نقل از کتاب زادگاه تروریسم با اسناد معتبر، جمعی از نویسندگان، ص27، دارالاعلام، قم، 1395.