پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌ها برای بقاء و حیات کمی و کیفی خود مرتبا در حال جذب مرید هستند و در این راه از روش‌های مختلفی استفاده می‌کنند. یکی از روش‌هایی که صوفیه برای جذب افراد استفاده می‌کند آن است که خود را فرقه ناجیه معرفی کرده و مدعی هستند که تنها راهی که بواسطه آن به کنه اسلام ناب می‌توان دست یافت، سیر و سلوک صوفیانه است.

در قسمتی از متن اجازه‌نامه‌ صالح علیشاه (از اقطاب صوفیه گنابادیه) برای کیوان قزوینی، به صراحت یگانه راه وصول به حق، منحصر به خود و سلسله گنابادیه معرفی شده و در آن می‌نویسد: «پوشیده نماند که چون بعد از ارتحال مولانا الاعظم و سیدنا الاجل والد جسمانی و روحانی، آقای حاج ملا علی گنابادی، بر حسب وصایت و نص، متکفل خدمات فقرا و هدایت بندگان است و جز اتصال به فقیر، به صراط المستقیم طریقت، راهی نیست. ...»[هبه الله جذبی، نامه‌های صالح، ص 16] البته در روایات و منابع اسلامی راه هدایت و وصول به حضرت حق منحصر در شیعه شده است و براساس شواهد و قرائن، فرقه ناجیه شیعه است.

دومین حربه صوفیه تهمت دروغین انتساب بزرگان از فقهاء و علمای جهان تشیع مانند امام خمینی (ره)، علامه طباطبائی (ره) ، سید علی آقا قاضی (ره) و ... است. البته بسیاری از ادعاهای دراویش فقط صرف ادعا می‌باشد و هیچگاه دلیل صحیحی علمی برای مدعای خود بیان نکرده‌اند.