پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ خداوند در آیه 44 سوره مائده می‌فرماید: «وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْکَافِرُونَ.[مائده/44] و هر کس بر اساس حکم الهی حکم نکند، پس ایشان در حقیقت کافر هستند.» این آیه مستندی برای حکم کفر حاکمان اسلامی شده است.[1]

جالب این‌جاست که خط فکری این اندیشه، به ابن تیمیه می‌رسد. کم اطلاعی سلفیان جهادی از ادله شرعی و استناد به برخی مولفه‌ها و تحت تاثیر بودن از احساسات زودگذر، باعث شده فقط به این مبنای اولیه دقت کنند و از تامل در دیگر مولفه‌های لازم برای حکم اسلامی غافل باشند، ایشان کفر حاکم را از ابن تیمیه فرا گرفته‌اند..
ابن تیمیه می‌گوید: «ومعلوم بالاضطرار من دین المسلمین وباتفاق جمیع المسلمین أن من سوغ إتباع غیر دین الإسلام أو إتباع شریعة غیر شریعة محمد صلى الله علیه وسلم فهو كافر بالبداه.[2] معلوم است که هر کس اجازه دهد از دین دیگری غیر از دین اسلام و از شریعتی غیر از شریعت محمد (صلی الله علیه و آله) تبعیت شود، پس او بداهتاً کافر است.»

عبدالسلام فرج یکی دیگر از راه‌های کفر حاکمان امروز را با اتکا به مفهوم ارتداد می‌پذیرد، «فحكام هذا العصر فی ردة عن الإسلام تربوا على موائد الاستعمار... فهم لا یحملون من الإسلام إلا الأسماء وإن صلى وصام وأدعى أنه مسلم.[3] حاکمان امروز جهان اسلام در حالت ارتداد از اسلام هستند و بر فرهنگ استعمار تربیت شده‌اند، ... لذا ایشان فقط نام مسلمان را دارند، ولو این‌که نماز بخوانند و روزه بگیرند و ادعای اسلام کنند.»
با این بیان معلوم می‌شود که سلفیان جهادی در پیروی از خط ابن تيميه، پیشروی کرده و حتی در این مسیر افراط کرده و سعی کرده‌اند در هر روی، حاکمان را با هر روش فقهی و غیر فقهی که می‌دانند، کافر کنند.

پی‌نوشت:

[1]. عبدالسلام فرج، الفریضة الغائبة، ص5،بی‌تا، بی‌نا
[2]. تقی الدین احمد بن ابن تیمیه الحرانی، الفتاوى الكبرى  باب الجهاد الجزء الرابع ص 288 الجزء الرابع
[3].عبدالسلام فرج، الفریضه الغائبه، ص 5، همان.