پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ گاه می‌شود که انسان برای تثبیت مقام خود به دیگران ضربه وارد می‌آورد و حتی به بزرگ‌ترین و باشرافت‌ترین افراد و کسانی‌که خود روزی به آن‌ها افتخار می‌کرده نیز رحم نمی‌کند و به قول معروف همه را از دم تیغ می‌گذراند. چنین انسان‌هایی هیچ‌گاه روی موفقیت را به خود ندیده و از محبوبیت و کسب جایگاه به آن‌چه می‌خواهند نمی‌رسند و با گذشت هر چه بیشتر تاریخ و مکشوف‌تر شدن واقعیت، چهره مکّارانه آن‌ها برای مردم بیشتر آشکار می‌شود. متاسفانه دشمنان اسلام از هر روشی برای ضربه زدن دریغ ننموده و گاه به‌دست آوردن قدرت و غیره آن‌چنان قلوب آن‌ها را مسخ نمود که بر شخصیت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز رحم نکرده و به تهمت‌های ناروا به ایشان نیز دست زده‌اند.

طبری که ابن تیمیه وی را از بزرگان علم تفسیر دانسته در کتاب خود آورده است: «هنگامی‌که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روی‌گردان شدن قوم خویش را مشاهده نمود، این امر بر او سنگین آمد و از خداوند خواست تا ماجرایی پیش آید، که فاصله بین او و قومش کم شود ... تا این‎که خداوند این آیات سوره نجم را نازل فرمود: (آیا لات و عزی را دیده‌اید؛ و منات سومین بت دیگر را) در این هنگام شیطان برای خوشایند قومش بر زبان حضرت جاری ساخت «آن‌ها پرندگان والا مقامی هستند؛ همانا شفاعت ایشان مورد امید است» چون این سخنان در مورد خدایان قریش بود خوشنود شده و به سخنان حضرت گوش فرا دادند ... . پیامبر، مسلمانان، مشرکان قریش و ... نیز سجده کردند. مشرکان قریش می‌گفتند: محمد خدایان ما را به بهترین وجه یاد کرد و گمان می‌کردند این آیات از قرآن بوده، تا این‌که جبرئیل نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و عرضه داشت: ای محمد چه کردی؟! برای مردم چیزی خواندی که آن را از جانب خدا برای تو نیاورده بودم! رسول خدا اندوهگین گردید و ترس شدیدی از خدا پیدا کرد... .»[1]
مطلب فوق را بخاری نیز به صورت اجمال در کتاب خود آورده که توسط شارحان طول و تفسیر داده شده است: «پیامبر برای سوره نجم، سجده کرد و همراه با پیامبر، مسلمانان، مشرکان و جِن و إنس نیز سجده کردند.[2]«

ابن حجر عسقلانی که از شارحان به نام و معروف صحیح بخاری است، سعی کرده در زمینه نزول آیات شیطانی تحقیق کند. وی در نهایت نتیجه تحقیقات خود را ثبوت این آیات و روایت صحیح در نزد بخاری دانسته است: «روایات متعدد ثابت می‌کند که گرچه دو روایت آن مرسل است، اما دو روایت آن، شرایط صحت روایت نزد بخاری و مسلم را داراست و بر این اساس این قضیه (آیات شیطانی) واقعیت دارد؛ ... شاید همه این روایات موافق با قواعد علم رجال نباشد، اما چون هنگامی‌که سندهای یک روایت متعدد و با یکدیگر متفاوت هم باشند، نشانگر این است که این روایت حقیقت دارد و یادآور شدیم که سه سند از سندهای آن مطابق شرایط صحّت سند می‌باشد[3]«.

جای بسی تعجب دارد که ایشان چگونه نص صریح آیات مبنی بر به زبان نیاوردن کلماتی به جز وحی بر زبان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را می‌بینند و در عین حال به چنین روایات جعلی که مخالف آیات قرآنی است، تمسک می‌کنند؟!

پی‌نوشت:

[1]. طبری، جامع البیان عن تاویل آی القرآن، دار الفکر بیروت 1405، ج17، ص187
[2]. بخاری، صحیح بخاری، تحقیق: د. مصطفی دیب البغا، دار ابن کثیر، بیروت1407، ج1، ص364، ح1021
[3]. ابن تیمیه، منهاج السنه النبویه، تحقیق: د. محمد رشاد سالم، موسسه قرطبه 1406، ج1، ص471