پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ در نظم نوین جهان که توسط انسان‌هایی پلید برنامه‌ریزی می‌شود، برخی از جوانان کشورهای غربی به سمت الحاد و عدم باور به خدا پیش می‌روند. خطر رواج این تفکر که سابقۀ هزاران ساله دارد بر کسی پوشیده نیست. این اولین بار نیست که ملحدین، ترویجِ افکار خداناباوری می‌کنند؛ در صفحات تاریخ می‌خوانیم که در زمان امام صادق (علیه‌السلام) شخصی مانند ابن ابی العوجاء (که به لحاظ علمی فردی قوی بوده است) در مسجد پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌نشسته و افکار و آراء باطل خویش را ترویج می‌کرد. امام صادق (علیه‌السلام) با تجهیز علمی اصحابی مانند هشام بن حکم و مفضل‌بن‌عمر به شبهات بی‌اساس این فرد جواب‌هایی مستدل و متقن می‌دادند. این شیوه برخورد امام صادق(علیه‌السلام) با ملحدین به ما می‌آموزد، مؤمنین باید اعتقاد خود را از راه عقل به دست آورند تا کسی به راحتی آن‌ها را فریب ندهد و اعتقادات آنان را متزلزل نسازد و جواب‌هایی فاخر برای شبهات آنان داشته باشند.

در شبکه‌های مجازی افراد ملحدی با نام آتئیست اقدام به انتشار افکار پلید و مادی‌گرایانه خود کرده و بر روی افکار پاک بعضی از جوانان تأثیرات مخربی می‌گذارند. یکی از راه‌های پلید آنان که ظاهرا سرمایه‌گذاری مالی بسیار قوی پشت این مسئله می‌باشد کلیپ‌های انیمیشن «من زئوس هستم» می‌باشد.
از جمله کلیپ‌هایی که در این نوشته مورد بررسی و نقد قرار خواهد گرفت کلیپ 179 می‌باشد؛ گذشته از این‌که تمامی کلیپ‌های موجود زئوس از روش‌هایی غیرعلمی مانند بدون سند و دلیل صحبت کردن، بازی با الفاظ و مغلطه‌کاری و ...  برای رسیدن اهداف شوم خود استفاده می‌کند. در این کلیپ نیز زئوس سعی دارد با بعضی مقدمات درست و بعضی مقدمات غلط، جشن روز 7 آبان را به عنوان یک غیرت ملی نشان دهد، تا آن‌جا که سجده در مقابل مقبره کوروش بزرگ را جایز می‌داند! و سجده برای خدا را تحقیر انسان می‌داند!

نکته: در این کلیپ بعضی مقدمات مطرح شده توسط وی، مقدمات صحیحی می‌باشند، و ما به دلیل اطاله‌ی کلام، صحبت از آن‌ها نمی‌کنیم. در این‌جا فقط به بعضی نتیجه‌گیری‌های غلط وی می‌پردازیم و آن‌ها را مورد نقد و بررسی قرار خواهیم داد.

بررسی و نقد:
1. پیشینه‌ی تاریخی ایران زیاد است و کسی منکر این قضیه نیست. اما روز هفتم آبان به نام «روز جهانی کوروش بزرگ» دروغی بیش نیست که از تولد این دروغ تقریبا 10 سال می‌گذرد![1] آیا ترویج این قبیل القائات دروغین کاری پسندیده است؟ آیا برای بزرگداشت مقام بزرگان باید به دروغ و اراجیف متوسل شد؟ به راستی منصفانه است که عده‌ای با تخیلات و توهمات، جوانان این مرز و بوم را مضحکه‌ی خاص و عام قرار دهند؟ اگر کسی حقیقت را بیان کرد و از این دروغ (روز جهانی کورش) پرده برداشت، آیا خردمندانه است که سرکوب و یا ترور شخصیتی شود؟

2. یکی از اقسام توحید که در علم کلام بحث می‌شود «توحید در عبادت» است؛ به این معنا که عبادت تنها و تنها باید برای خداوند متعال باشد، این اصلی است که بین تمام فِرق اسلام و حتی میان تمام ادیان توحیدی مشترک است، یعنی همه آن‌ها با این که در بسیاری از موارد اختلاف دارند، معتقداند: عبادت و تسلیم باید تنها برای خداوند متعال باشد، به حکم این که او مالک و سلطان عالم است و حق پرستش مختص به اوست.
«سجده» در ظاهر وقتی انجام می‌شود که شخص بر زمین بیفتد و همه‌ی اشیا و افراد دور و بر خود را از جلو چشمش دور کند. در باطن نیز حقیقت سجده حاصل نمی‌شود مگر با فاصله گرفتن قلب و روح و خواست از آن‌چه غیر خداست و رو آوردن تمام به مقام عبودیت در مقابل خداوند، که در نهایت به مقام « فناء «منجر خواهد شد که برترین مقام کمالی برای انسان است.
به راستی سجده و به خاک افتادن در مقابل خداوند(برای انسان خداپرست)، چیزی غیر از حق‌گرایی است؟ این‌که انسان در برابر آفریدگار خود تضرّع و اظهار فروتنی کند، کرداری زشت است؟ حال آن‌که در  سجده، بشر از سر صدق، به ضعف خود و قدرت خداوند اقرار کرده، زیباترین تصویر جهان هستی را به نمایش می‌گذارد و این نگاهی است انسانی (و نه از نگاه کسی که به ورطه‌ی حیوانیت و شهوت فرو رفته). انسانی که خودشناس (انسان‌شناس) باشد، و به ضعف و ناتوانی خود در برابر خداوند، آگاه باشد، خواسته یا ناخواسته کبر و غرور را کنار می‌نهد و سر بر سجده می‌گذارد.
پس یکی از مظاهر عبادت، سجده است؛ لذا ما معتقدیم سجده بر غیر خدا حرام است و تنها کسی که لایق پرستش و سجده و کرنش است، فقط خداوند متعال است؛ حتی سجده بر پیامبران و اولیای الهی نیز حرام است و شرک در عبادت محسوب می‌شود، پس هرگز نباید حتی در حرم امام معصوم هم به سجده افتاد، البته سجده برای خدا و تشکر از او که توفیق زیارت داده است خوب است و پسندیده، ولی سجده باید برای خدا باشد.
بنابراین سجده بر هر انسانی حرام است و مردود، این مطلب مورد تاکید تمام ادیان حال حاضر است؛ «کوروش» تنها بنده‌ای از بندگان خداوند متعال بوده و محتاج عنایت و فضل او، و از این حیث با دیگران هیچ فرقی نمی‌کند؛ حال اگر بنده‌ای صالح بوده است، دلیل نمی‌شود که ما او را عبادت کنیم و بر او سجده کنیم؛ این کار هم عقلا قبیح است و هم شرعا حرام است.

3. زئوس فکر می‌کند می‌تواند سجده را در مقابل کوروش با چندتا شعار (تحسین کرامت بشر، حقوق انسانی و...) توجیه کند وحال آن‌که سجده یعنی عبادت و پرستش کسی که سجده برای او انجام می‌شود، و این عین تحقیر انسان است که بخواهد برای انسان دیگر سجده کند. این مثل سجده در مقابل شاهان و پادشاهان است، چه زنده باشد چه مرده! چه برای تملق و چاپلوسی باشد چه ... فرقی نمی‌کند.

4. تاریخ، تاریک است و زمان قبل به درستی معلوم نیست و ما در این نوشته اظهار نظر نمی‌کنیم؛ ولی آن‌چه در منشور منسوب به کوروش آمده است، غیر از آن چیزی است که بخواهیم کسی را ستایش کنیم! کوروش هخامنشی، بت مردوک را پرستش می‌نموده. وی بارها از مردوک خدای خدایان ساختگی و دروغین مردم بابیلون (بابِل) نام برده و او را ستوده است. کوروش مردوک را پادشاه آسمان و زمین معرفی می‌کند، او را ناظر بر خود می‌داند، می‌گوید از این‌که برخی از مردم بابیلون خدایانی دیگر را پرستش می‌کنند خشمگین است.[2] مردمان در برابر پاهای کورش به خاک می‌افتند و نیز کورش‌بزرگ، شبانِ (چوپانِ) مردم نامیده شده است و این یعنی همگان هم‌چون گوسفندان تحت اختیار کورش‌بزرگ بوده‌اند. در بند هجدهم نیز آمده است که مردمان همگی پاهای کورش را بوسیدند و در برابرش کرنش کردند. در بند 30 نیز آمده است که مردم از اقصی نقاط جهان، باج‌هایی بسیار سنگین برای کورش آوردند و در برابرش به خاک افتادند. این یعنی کورش‌بزرگ، مردم بابل را از ستم پادشاه آن‌جا رهایی بخشید و همه‌ی آنان را برده‌ی خود ساخت.[3]

5. چرا باید روز 7 آبان (29 اکتبر) که روز آزادی یهودیان از اسارت بابیلون را جشن بگیرند! در حالی‌که یهودیان هر ساله در جشن پوریم، سال‌روز کشتار ایرانیان را به رقص و پایکوبی می‌گذرانند! چرا روز خدمت کورش به ایرانیان را به پایکوبی نمی‌گذرانند؟!

پی‌نوشت:
[1]. مقاله‌ای در همین سایت؛ روز جهانی کوروش، حقیقت یا دروغ؟
[2]. مقاله‌ای در همین سایت؛ کورش هخامنشی و پرستش مردوک.
[3]. مقاله‌ای در همین سایت؛ آیا کورش برده داری را لغو کرد؟