پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ملاک‌هایی که با وجود دارا بودن آن می‌توان به انصاف و انسانیت یک شخص اعتراف کرد، این است که زمانی که آن شخص با شما در مساله‌ای مخالف است، و مثلاً به لحاظ اعتقادی در موضوعی خاص، بین شما و آن شخص اختلاف نظری وجود دارد، در نقد شما، از طریق عدل و انصاف خارج نشده و با حفظ و رعایت اخلاق انسانی، از شما انتقاد کرده و نظر خود را بیان کند.
اما بدترین نوع انتقاد آن است که مخالف شما، از در بی‌انصافی وارد شده و به جای این‌که برای مدعای خود دلیل و مدرکی اقامه کند، شروع به فحاشی و ناسزاگویی نموده یا این‌که فرد مقابل خود را آماج اتهامات بی‌اساس قرار دهد.
این مرامی است که وهابیت به تبع پیر و مراد خود ابن تیمیه،[1] که به دروغ و ناروا، لقب شیخ الاسلام[2] را برای او برگزیده‌اند، در پیش گرفته است. آن‌ها با تمام وجود، زمانی که در حقانیت عقاید و اعتقادات شیعه، در می‌مانند و راهی برای انکار آن ندارند، شروع به دروغ‌پردازی و بستن انواع اتهامات به شیعیان می‌کنند.
یکی از این نمونه‌ها که در کلام ابن تیمیه یافت می‌شود،[3] اتهامی است که بیشتر به یک دروغ شاخ‌دار می‌ماند، تا اتهامی ساده، او می‌گوید شیعیان مثل یهودیان قائل به وجوب 50 رکعت نماز در روز هستند.[4] در حالی‌که در هیچ کتابی از کتب اصلی و فرعی شیعه، کسی نمی‌تواند مطلبی در این مورد بیابد.
هر انسانی با اندک اطلاعاتی در مورد شیعه، می‌داند که شیعه به اجماع تمامی علمای آن، از ابتدا تاکنون، تنها 17 رکعت نماز را در روز واجب می‌داند.
البته این تلاش‌ها برای ایجاد شباهت، میان شیعه و یهودیان، بیشتر به این‌خاطر است که با ایجاد شیعه‌هراسی، اجازه ندهند کسی در حقانیت این مذهب تحقیق کند، چرا که هر انسان منصفی، تنها با برخورد با عقاید شیعه، به حقانیت آن اعتراف می‌کند. لذا برای دور کردن این افراد از تمایل به شیعه، راهی جز تهمت زدن به شیعه نمی‌یابند.

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه؛ شیخ الاسلام یا شیخ الخرافات!
[2]. ابن تیمیه شیخ الاسلام وهابیت.
[3]. برخی از دروغگوئی‌های ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه.
[4]. ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم، منهاج السنه النبویه، ج1، ص 25، تحقیق: محمد رشاد سالم، جامعه محمد بن سعود، چاپ اول، 1406ق.