پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در میان اهل‌بیت (علیهم السلام) رابطه تنگاتنگی بین امام حسین (علیه السلام) و امام‌زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وجود دارد. طبق روایات وارده منجی آخرالزمان، از نسل ابی‌عبدالله است و این امر باعث شده که امام حسین (علیه السلام) در موارد متعددی از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نام ببرد.
ابی‌عبدالله (علیه السلام) در مورد نسب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، و این‌که حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان و نوادگان ایشان است، در روایتی، فرمودند: «دخلت على جدى رسول‏ الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فاجلسنى على ‏فخذه و قال ‏لى ان ‏الله ‏اختار من صلبك یا حسین تسعة ائمة، تاسعهم قائمهم، و كلهم فى‏ الفضل و المنزلة عندالله سواء.[1] بر جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، وارد شدم، پس ایشان مرا بر زانوى خود نشانده و فرمود: اى حسین! خداوند از نسل تو، نه امام را برگزیده است كه نهمین نفر از ایشان قیام ‏كننده آن‌هاست و همه آنان در پیشگاه خداوند از نظر فضیلت و جایگاه برابر هستند.»
این موضوع كه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از نسل امام حسین (علیه السلام) و نهمین نواده اوست، در روایات بسیارى، كه از طریق شیعه و اهل سنت روایت‏ شده، آمده است.
محمد صالح حسینى ترمذى حنفى از سلمان فارسى نقل مى‏‌کند: «دخلت على النبى فاذا الحسین على فخذه و هو یقبل عینیه و فاه و یقول: انت ‏سید ابن سید انت امام ابن امام، انت ‏حجة ‏ابن حجة، ابو حجج تسعة من صلبك تاسعهم قائمهم.[2] محضر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شرف‌یاب شدم، ناگاه دیدم كه حسین بر روى زانوى آن حضرت است. حضرت چشم‌ها و دهان حسین را مى‏‌بوسید و مى‏‌فرمود: تو آقایى فرزند آقایى، تو امامى، پسر امامى، تو حجتى فرزند حجت. پدر نُه ‏نفر حجت از صلب تو، كه نهمین نفر آن‌ها قائم آن‌هاست.» ‌
یکی از اتفاقات مهمی که در زمان ظهور حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به‌وقوع می‌پیوندد، اجرای کامل عدالت است. ابی‌عبدالله (علیه السلام) در روایتی به این امر اشاره می‌کند و می‌فرماید: «لو لم یبق من‏ الدنیا الا یوم واحد، لطول ‏الله عزوجل ذلك الیوم حتى یخرج رجل من‏ ولدى، فیملاها عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما ، كذلك سمعت رسول‏ الله (صلی الله علیه واله) یقول.‏[3] اگر از عمر دنیا تنها یك روز باقى‌مانده باشد و خداوند آن روز را چنان طولانى می‏‌گرداند كه مردى از فرزندان من، قیام كند و دنیا را پس از آن‌كه از ظلم و ستم پر شده بود، پر از عدل و داد نماید، من این سخن را از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم.»
پیامبر گرامى اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز در مورد اجرای عدالت به‌دست یکی از فرزندان امام حسین (علیه السلام) اشاره فرموده است. ایشان فرمودند: «و جعل من صلب ‏الحسین، ائمة یقومون بامرى. التاسع منهم قائم اهل‌بیتى، مهدى ‏امتى، اشبه ‏الناس بى فى شمائله و اقواله و افعاله، یظهر بعد غیبتة طویلة و حیرة مظلة، فیعلن امر الله و یظهر دین‏الله. فیملا الارض قسطا و عدلا، كما ملئت جورا و ظلما.[4] خداوند از فرزندان امام حسین، امامانى قرار داده است كه امر مرا بر پا مى‏‌دارند. نهم آنان قائم خاندان من، مهدى امتم مى‌‏باشد. او شبیه‏‌ترین مردمان است ‏به من، در سیما و گفتار و كردار. پس از غیبتى طولانى و سرگردانى و سردرگمى مردم، ظاهر مى‏‌شود، آن‌گاه آیین خدا را آشكار می‌سازد. پس زمین را از عدل و داد لبریز مى‌كند، پس از آن‌كه از ستم و بیداد لبریز شده باشد.»
در روایتی دیگر امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: «منا اثنا عشر مهدیا، اولهم امیرالمؤمنین على بن ابى‏طالب، و آخرهم التاسع من ‏ولدى، و هو القائم بالحق، یحیى ‏الله به ‏الارض بعد موتها، و یظهر به دین ‏الحق على ‏الدین كله، و لو كره ‏المشركون. له غیبة یرتد فیها اقوام و یثبت فیها على ‏الدین‏ آخرون، فیؤذون و یقال لهم: متى هذا الوعد ان كنتم صادقین‏...[5] در میان ما اهل‌بیت دوازده مهدى وجود دارد، كه اولین آن‌ها امیرمؤمنان على‏ بن‏ ابی‌طالب (علیه السلام) و آخرین آن‌ها نهمین فرزند من است، و اوست قیام كننده به حق، خداوند به‌وسیله او زمین را پس از آن‌كه مرده است، زنده مى‏‌كند و دین حق را به‌دست او بر همه ادیان غلبه مى‏‌دهد، اگر چه مشركان نپسندند. براى او غیبتى است كه گروهى در آن از دین خدا بر می‌گردند و گروهى دیگر بر دین خود ثابت می‌مانند، كه این گروه را اذیت كرده و به آن‌ها می‌گویند: پس این وعده چه شد، اگر راست می‌گویید؟...»
یکی دیگر از مواردی که از زبان ابی‌عبدالله (علیه السلام) در مورد فرزندش امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بیان شده است، ویژگی‌هایی است که خاص وجود حضرت حجت است. امام حسین (علیه السلام) در این ارتباط فرموده است: «فى ‏القائم منا سنن من‏ الأنبیاء: سنة من نوح، و سنة من إبراهیم، و سنة من‏ موسى، و سنة من ‏عیسى، و سنة من أیوب، و سنة من محمد. فأما من نوح فطول ‏العمر و أما من إبراهیم فخفاء الولادة و إعتزال الناس، و أما من موسى فالخوف و الغیبة، و أما من عیسى فاختلاف ‏الناس فیه، و أما من أیوب فالفرج بعد البلوى، و أما من محمد فالخروج بالسیف[6] در قائم ما، سنت‌هایى از پیامبران الهى وجود دارد؛ سنتى از نوح، سنتى از ابراهیم، سنتى از عیسى، سنتى از ایوب و سنتى از محمد (صلی الله علیه و آله و سلم). از نوح، طول عمر؛ از ابراهیم، پوشیده‏ ماندن ولادت و كناره‏ گیرى از مردم؛ از موسى، ترس و غیبت از جامعه؛ از عیسى، اختلاف مردم درباره او؛ از ایوب، گشایش بعد از سختی‌ها و بلایا، و از محمد (صلی الله علیه و آله) قیام با شمشیر».

پی‌نوشت:

[1]. ینابیع المودة، قندوزی، مكتبة‏الحیدریة،نجف: ص590
[2]. مناقب مرتضوی، محمد صالح کشفی حنفی ترمذى، کتابخانه گنج، پاکستان: ص‏139
[3]. كمال ‏الدین و تمام‏ النعمة، شیخ صدوق، دارالكتب الاسلامیة، تهران: ج1 ، ص‏317
[4]. همان، ص‏257
موسوعة كلمات الامام الحسین، دانشکده باقرالعلوم(علیه السلام): ص 661 ، ح‏693 .
[5]. كمال‏ الدین و تمام‏ النعمة، شیخ صدوق، دارالكتب الاسلامیة، تهران: ج 1، ص‏317
[6]. علم‏ الیقین، فیض کاشانی، انتشارات حکمت، تهران: ج 2 ، ص‏793
موسوعة كلمات الامام الحسین، دانشکده باقرالعلوم(علیه السلام): ص‏668 و 669، ح 710

نویسنده: محمد یاسر بیانی