پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فطرت از جمله مواردی است که خداوند آن را در نهاد بشر، قرار داده است، و می‌توان گفت امور فطری با خلقت انسان آمیخته شده است، به گونه‌ای که هر انسانی، پس از تولد، امور فطری و درونی خود را حِس کرده و نسبت به آن واکنش نشان می‌هد. «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّـهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّـهِ ...[روم/30] پس روى خود را با گرايش تمام به حق، به‌سوى اين دين كن، با همان سرشتى كه خدا مردم را بر آن سرشته است. آفرينش خداى تغييرپذير نيست...» اولین و ساده‌ترین آن، برطرف کردن گرسنگی و نیاز به غذاست، که بدون آموزش و تعلیم، کودک بلعیدن را انجام می‌دهد و بدین‌وسیله شیر مادر را می‌خورد و هرگاه نیاز و میل به غذا از او برطرف شد، از بلعیدن غذا و شیر مادر، صرف‌نظر کرده و از آن دست می‌کشد.
خداوند امور فطری بسیار زیادی را در نهاد و سرشت آدمی قرار داده، که انسان ناخودآگاه به‌سمت آن میل پیدا می‌کند؛ مواردی از قبیل: عدالت‌خواهی و نیک‌ورزی و رنج از آشفتگی و مشکلات دیگران و...، همه از اموری است که بشر بدون دخالت دیگران به‌سمت آن متمایل گشته و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد. به‌عنوان مثال هیچ انسانی را نمی‌توان یافت که از فریب‌کاری خشنود باشد و از تباهی و آلودگی لذت ببرد، و برعکس، حق‌طلبی و مهرورزی برای او ناخوشایند باشد. منتظر بودن تمامی افراد و انسان‌ها در طول ادوار مختلف، برای آمدن یک منجی و کسی‌که بتواند کار جهان را به یک نظم و ثبات برساند نیز از جمله همین امور فطری است که خداوند در نهاد همه انسان‌ها قرار داده است.
باری‌تعالی بر اساس «قاعده لطف»[1] با وعده ظهور منجی، به این نیاز فطری بشر، پاسخ مثبت داده، این امید برای مردم، در ادوار مختلف پایدار باشد، که خداوند بالاخره در زمانی وعده خود را محقق خواهد ساخت، و وارثان زمین از مصلحان خواهند بود. «وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ.[قصص/5] و خواستيم بر كسانى‌كه در آن سرزمين فرو دست شده بودند، منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم‌] گردانيم، و ايشان را وارث [زمين‌] كنيم.»

پی‌نوشت:

[1]. تبیان، کد مطلب: 145572، تاریخ 7/9/1389