پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مورد جانشینی امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف اخبار متعددی آمده است. از جمله آن اخبار است: في حديث عن ابي محمد العسكري: فأمّا من كان من الفقهاء صائنا لنفسه‏، حافظا لدينه، مخالفا على هواه، مطيعا لأمر مولاه، فللعوام أن يقلّدوه، و ذلك لا يكون الّا بعض فقهاء الشّيعة لا كلّهم ... الخبر. از امام حسن عسكرى (ع) نقل شده كه فرمود: از ميان فقيهان، هر كه خويشتن دار و نگهبان دينش باشد و با هواى خود مخالفت نمايد و فرمان مولايش را اطاعت كند، عموم مردم بايد از او تقليد كنند. اين دسته، برخى از فقهاى شيعه هستند نه همه آنان ...[1] و نیز در خبر دیگر از وجود مقدس امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف در مورد حوادث جدیدی که برای مردم پیش می آید، امده است: عن المهدي عليه السّلام: و امّا الحوادث الواقعة فارجعوا فيها الى رواة حديثنا فانّهم حجّتي عليكم و انا حجّة اللَّه عليهم. از حضرت مهدى (ع) نقل شده است: در حوادثى كه پيش مى‏آيد، به راويان احاديث ما مراجعه كنيد، زيرا آنان حجّت من بر شما، و من حجّت خدا بر ايشانم.[2]

 از این دو خبر اینگونه برداشت می شود که در زمان غیبت باید اولا به علماء رجوع شود، ثانیا نه همه جور عالمی، بلکه علمایی که صفات خاصی برای آنها ذکر شده است، ثالثا بر عموم مردمی که توانایی تمییز اخبار و احکام را ندارند واجب است که از اینگونه علماء تبعیت کنند.
 اما اینکه صوفیه می گویند در زمان غیبت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف باید در امر باطن باید به ما مراجعه کرد و در امور ظاهری به علماء مراجعت نمود را هیچ دلیلی ثابت نکرده، بلکه این کلام از جانب صوفیه  صرفا ادعایی است واهی که در هیچ خبری به آن اشاره ای ولو گذرا نشده است. اگر چنین امری از سوی ائمه علیهم السلام، خصوصا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف آمده است، چرا همانگونه که حضرتش دستور به تبعیت از علماء داده اند، دستور به تبعیت از اقطاب را بیان نفرموده اند؟
و اگر سوال شود منظور از علماء همان عرفا هستند، این کلام بدون وجه و باطل است چرا که در افواه مردم و خود صوفیه، واژه صوفی غیر از عالم و عالم غیر از صوفی است و اساسا این دو واژه از هم جدا هستند، درنتیجه تبعیت از عالم غیر از تبعیت از صوفی است و ادعای ایشان در جانشینی از امام معصوم علیه السلام بی دلیل و کذب است. 
منابع:
1-الوسائل 18/ 95؛ الاحتجاج 2/ 263
2- البحار 53/ 181؛ كمال الدين و تمام النعمة 2/ 484؛ الاحتجاج 2/ 283؛ كشف الغمة 2/ 531؛ ولاية الفقيه/ 88