پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هر فرهنگی در هر جامعه ای که باشد، خواه جوامع دینی و یا سکولار دارای نمادها و نشانه هایی است که نشان دهنده ی ارزش های آن جامعه و نحوه ی تفکر و اندیشه ی مردم آن است. نماد های یک جامعه مانند سلول های بدن یک موجود زنده اند که مواظبت از آن و اهمیت دادن به آن باعث پویایی و سرزندگی و عدم توجه به آن موجب خمودگی و گاهی از بین رفتن بافت عظیمی از بدن خواهد شد!

برای مثال در بحث حجاب، چادر مشکی نماد عفت و پاکدامنی و ارزشی است که انقلاب اسلامی آن را سرمایه ی خود می داند. این مطلب از زبان دشمنان قسم خورده ی ایران شنیدنی تر است! ریون کرکت (ادوارد شرلی) صهیونیست و مسئول سابق شبکه جاسوسی سیاه در ایران می‎گوید: «چادر نمادی است که وجود انقلاب را در سر هر چهار راه به نمایش می‎گذارد؛ با چادر می‎توان این احساس را پدید آورد که انقلاب اسلامی هنوز زنده و جاوید است».[1] با این بیان به خوبی می توان نقش یک نماد را در حیات یا از بین بردن یک تفکر یا انقلاب دانست.

گرفتن نمادهای یک جامعه، به وسیله ی تغییر یا حذف آن مرگ تدریجی را برای آن جامعه به همراه خواهد داشت. در مقابل می توان با وارد کردن نمادهایی به متن یک اجتماع، زمینه ی پذیرش هر فرهنگی را برای مردم آماده سازی کرد. یکی از کارهای دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی برای براندازی این پرچم و این فرهنگ شیعی، حذف یا تغییر نمادهای ارزشی در کشور و تزریق نمادهای دیگر در جامعه است. تصوف به عنوان یک انحراف نرم، از بزرگترین معضلات جامعه ی ماست. ایشان با ادعای شیعه گری و شعار عدم دخالت در سیاست و اعتقاد به صلح کل، بستر مناسبی را برای نفوذ در اجتماع اسلامی برای خود فراهم کرده اند.

طبیعی است که دشمنان بی برنامه ننشسته اند و بوسیله ی ایشان سعی می کنند تا با انقلاب مقابله کنند. یکی از کارهای ایشان ترویج نمادهای صوفی گری و تصوف است. شاید روزی که دراویش با کشکول و تبرزین و خرقه و شارب بلند دیده می شدند، کسی به این نکته توجه نداشت که حضور ایشان با این هیئت در جامعه نوعی تبلیغ بوده و دیدن هر روزه ی این نمادها باعث عادی شدن جو جامعه در مقابل حضور صوفیان خواهد بود. اما نمادهای تصوف منحصر در لباس و پوشش ایشان نیست. سیل عظیم اشعار مولوی و ... از بزرگترین نماد در تبلیغ و اشاعه ی صوفی گری است. موضوعی که کمتر کسی به آن توجه کرده و در رابطه با آن تحقیقی صورت نگرفته است. در کنگره هایی که در دانشگاه ها و اماکن دیگر به بهانه ی آیین شعر و ادب پارسی برگزار می گردد، تمامی امکانات آن مجموعه بدون هیچ هزینه ای در اختیار ترویج تصوف و صوفی گری قرار می گیرد و غافل از اینکه مولوی خود یک نماد تصوف است، زمینه برای سوق جوانان به سوی آداب صوفی گری فراهم می گردد.

مولوی نماد تصوف است و این بیان گزاف نیست. اشعار و آثار وی دائره المعارف عقاید صوفی گری و آداب ایشان است. رقص و سماع و آواز و موسیقی و تار و تنبور،[2] به بهانه ی رهایی از دنیا و سیر و سلوک، غایت کلام مولوی و اول انحراف تصوف است. چگونه به بهانه ی شعر و ادب، بهایی به این سنگینی در راستای اهداف دشمن پرداخته می شود و همه رضایت مند از داستان و غافل از نقشه ی دشمنند؟! باید مسئولین جامعه و جامعه شناسان کشور، رسالت خود را در این زمینه به نحو احسن انجام دهند تا غفلت ایشان باعث توفیق دشمن نشود.

منابع:

[1]. هفته ‎نامه‎ی فیضیه، کشف حجاب به روش مدرن، 15 بهمن 1379 ص1

[2]. موسیقی شعر ص ۴۰۱ / مناقب العارفین ۴۷۱