پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله پرسش‌هایی که از سوی وهّابیت با هدف تشویش افکار شیعیان و شبهه‌افکنی در عقاید آنان مطرح می‌گردد این شبهه است: «اگر آن‌گونه که شیعیان ادّعا کرده و حسین رضی الله عنه دارای علم غیب بود، چرا خود را به هلاکت افکند؟! پس به شیعیان می‌گوییم: یا علم غیب امامان خود را انکار کنید یا بپذیرید که با وجود علم عیب و اقدام به حرکت به سوی کوفه و کربلا این کار به معنای اقدام به خودکشی و «هلاکت نفس» می‌باشد و در نهایت، پاداش شهید از انسان سلب می‌‎گردد.

پاسخ:

- خداوند که علم غیب داشت، چرا شیطان را آفرید؟ اگر اهل‌سنت و وهّابیت برای امامان شیعه و حتی پیامبران الهی، علم غیب قائل نیستند، حداقل درباره خداوند که قائل به علم غیب هستند و به همین‌رو، با همان معیاری که در شبهه آمد از آنان می‌پرسیم: «چرا خداوند که علم غیب داشت، شیطان را آفرید تا انسان‌ها را اغوا کرده و جهنمی سازد؟ در حقیقت، همان اشکالی که به علم غیب امامان شیعه دارید در مورد علم غیب خداوند که هیچ جای تردیدی در آن نیست نیز مطرح می‌گردد؛ مگر آن که در پاسخ بگویید: خداوند بر اساس صالح و حکمت‌های والاتری اقدام به چنین کار حکیمانه‌‌ای فرمود که آگاهی از رفتار مختارانه‌ی شیطان نمی‌تواند با آن منافات داشته باشد و در آن صورت همان پاسخ درباره‌ی اقدام حکیمانه و مختارانه‌ی امام حسین (علیه السّلام) و دیگر ائمه (علیهم السّلام) نیز داده می‌شود.

- خداوند که علم غیب داشت، چرا انسان را آفرید؟ همچنین از شبهه کنندگان می‌پرسیم: چرا خداوند که علم غیب داشت و می‌دانست بسیاری از انسان‌ها توان مقاومت در برابر وسوسه‌های شیطان را نخواهد داشت و جهنمی خواهند شد، انسان را آفرید تا بسیاری از آنها جهنمی شوند؟ همان پاسخ‌هایی که درباره‌ی عدم منافات علم غیب، با آفرینش حکیمانه انسان از سوی خداوند مطرح است، در مورد اقدام حکیمانه امام حسین (علیه السّلام) نیز مطرح می‌شود.

- همه‌ی انسان‌ها شهیدند جز امام حسین (علیه السّلام)؟ اکنون در پاسخ نقضی به وهابیت، پیرامون این بخش از شبهه که می‌کوشند پاداش شهید را از امام حسین (علیه السّلام) سلب کنند، می‌گوییم: چگونه است شما که در روایت مورد قبول در منابع روایی خود برای کمترین اتفاقی که برای انسان روی ‌می‌دهد و از دنیا می‌رود پاداش شهید قائلید، امّا با این شبهه می‌کوشید پاداش شهید را از سید و سالار شهدای جهان سلب کنید؟ به بخشی از لیست افرادی که در روایات مورد قبول وهابیت پاداش شهید به آنها داده شده می‌نگریم تا ببینیم آیا اقدام امام حسین (علیه السّلام) به اندازه‌ی مواردی که در روایات مورد قبول آنان (در روایات خودشان) آمده ارزش نداشته تا پاداش شهید شامل آن حضرت گردد؟ کسی که در راه خدا حرکت کند و بمیرد، شهید است؛ کسی که از بیماری طاعون بمیرد، شهید است؛ کسی که در آب غرق گردد و بمیرد، شهید است؛ کسی که از بیماری اسهال بمیرد، شهید است؛ کسی که به هر نحوی زخمی شود و بمیرد، شهید است؛ کسی که تب کند و بمیرد، شهید است؛ کسی که سینه پهلو بگیرد و بمیرد، شهید است؛ کسی که از روی الاغ، اسب یا شتر بیافتد و بمیرد، شهید است؛ کسی که از بلندی بیفتد و بمیرد، شهید است؛ زنی که در ایام نفاس و خون‌ریزی بمیرد، شهید است؛ کسی که بر اثر بیماری سل بمیرد، شهید است؛ کسی که در آتش بسوزد، شهید است؛ کسی که در غربت بمیرد، شهید است؛ کسی که الاغ، اسب یا شتر به او لگد بزند و بمیرد، شهید است؛ کسی که گزنده‌ای او را نیش زند و بمیرد، شهید است؛ کسی که به هر شکل در بستر مرگ بمیرد، شهید است؛ کسی که خانه بر سر او ویران گردد و بمیرد، شهید است؛ کسی که از پشت‌بام بیفتد و گردن یا پایش بشکند و بمیرد، شهید است؛ کسی که صخره‌ای به روی او افتد و بمیرد، شهید است؛ کسی که از روی غیرت بر همسرش بمیرد، شهید است؛ کسی که در راه دفاع از مال خویش بمیرد، شهید است؛ کسی که درنده‌ای او را بدرد و بمیرد، شهید است؛ کسی که عاشق شود و از سر کتمان عشق خویش بمیرد، شهید است؛ لیستی که ارائه گردید تنها بخشی از افرادی است که در روایات اهل‌سنت و مورد قبول وهابیت پاداش شهید به آنها داده شده و متقی هندی از علمای بزرگ اهل‌سنت در «کنز العمّال»، مجموع آنها را در 68 روایت جمع‌آوری نموده است.[1] حال بر اساس روایاتی که از دیدگاه اهل‌سنت و وهابیت مورد قبول می‌باشد، آیا کسی باقی می‌ماند که از دنیا برود و شهید نباشد؟ چرا که در این روایات حتی کسی که در بستر هم بمیرد در زمره‌ی شهدا دانسته شده، اما با این وجود می‌بینیم در شبهه‌ی بالا کوشیده شده پاداش شهید از امام حسین (علیه السّلام) سلب گردد.

- کسی که از بیماری ایدز بمیرد، شهید است! عجیب‌تر از موارد پیش، این فتوای مفتیان وهّابی است که مردن به واسطه‌ی ابتلا به بیماری ایدز را نیز معادل پاداش شهید دانسته‌‎اند. شیخ احمد ابو یوسف یکی از مفتیان وهّابی و رئیس مرکز ارشاد مذهبی در وزارت دیانت مصر، در پاسخ به استفتایی مبنی بر این که نظر اسلام در مورد مسلمانی که بر اثر ایدز بمیرد چیست، فتوا داد: «کسی که به سبب بیماری ایدز بمیرد، از نظر اسلام شهید به شمار می‌رود.» آیا با چنین فتاوایی جای شرمساری و ننگ برای مفتیان وهابی نیست؟ اما از سوی دیگر می‌کوشند تا قیام و شهادت امام حسین (علیه السّلام) را به بهانه‌های مختلف زیر سؤال برند.

- چرا مرگ با محبت اهل‌بیت (علیهم السّلام) شهادت نباشد؟ عجیب‌تر این که اگر شیعه بر اساس روایات اهل‌بیت (علیهم السّلام) بگوید: «کسی که با محبت اهل‌بیت (علیهم السّلام) بمیرد شهید است».[2] فریاد وهابیت به آسمان برمی‌خیزد که بیایید و ببینید که شیعیان به خاطر غلوشان درباره امامانشان، مشرک شده‌اند و باید حکم قتلشان صادر شود؛ چنان که ابن تیمیه حرّانی با دیدن همین روایت و چند روایت دیگر در فضیلت اهل‌بیت (علیهم السّلام) همه را کذب و دروغ پنداشته و می‌گوید: «این روایت از روایات دروغی است که اگر کسی کمترین آگاهی به علم حدیث داشته باشد، به محض دیدن آن به دروغ بودنش پی‌می‌برد.»[3] البته لجاجت و غرض‌ ورزی‌های ابن تیمیه در برابر فضائل اهل‌بیت (علیهم السّلام) بر کسی پوشیده نیست.

پی‌نوشت:

[1]. کنز العمال، متقی هندی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 4، ص 183 ـ 178.
[2]. الکشف و البیان، ثعلبی نیشابوری، بیروت، ج 8، ص 314.
[3]. منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه حرّانی، مؤسسه قرطبه، مصر، ج 5،ص 42.